سریال Mare of Easttown

این سریال درام کارآگاهی پلیسی من را جذب کرد و به تماشای بیشترش ترغیب کرد، با وجود نقاط ضعفش. این را می‌گویم چون سریال به شدت از کلیشه‌های مختلف درام‌های پلیسی بهره می‌برد. شخصیت‌های کارآگاه پلیس معمولاً به پرونده‌هایشان وسواس دارند و کارشان را به خانه می‌برند: درست است. کارآگاه‌ها معمولاً زندگی خانوادگی و روابط خود را به هم می‌زنند: درست است. آنها احتمالاً به...

این سریال درام کارآگاهی پلیسی من را جذب کرد و به تماشای بیشترش ترغیب کرد، با وجود نقاط ضعفش. این را می‌گویم چون سریال به شدت از کلیشه‌های مختلف درام‌های پلیسی بهره می‌برد. شخصیت‌های کارآگاه پلیس معمولاً به پرونده‌هایشان وسواس دارند و کارشان را به خانه می‌برند: درست است. کارآگاه‌ها معمولاً زندگی خانوادگی و روابط خود را به هم می‌زنند: درست است. آنها احتمالاً به کار روی پرونده‌هایشان ادامه می‌دهند حتی اگر رئیسشان از آنها بخواهد که عقب‌نشینی کنند، و هرگز قبل از ورود به یک موقعیت خطرناک از کمک گرفتن از دیگران استفاده نمی‌کنند: درست و درست. با این حال، من به شدت درگیر سریال شدم. چرا؟ بیایید ببینیم: نویسندگی بسیار قوی است؛ بازیگران گروه به‌طور کلی عملکرد خوبی دارند؛ و برای تنوع، این کارآگاه کلیشه‌ای یک زن است؛ همچنین چند پرونده را با هم ترکیب می‌کنند تا داستان پیچیدگی و عمق بیشتری پیدا کند. تمام این نکات مثبت، چند نقصی که دیدم را پوشش می‌دهد که در اینجا نمی‌خواهم به آنها اشاره کنم تا چیزی لو نرود. این دومین نقشی است که اخیراً از کیت وینسلت دیده‌ام که در آن به طور کامل در شخصیتش محو می‌شود. او در «آمونیت» به عنوان یک باستان‌شناس غیرمعمول عالی بود. وینسلت به دنبال نقش‌های عاشقانه نیست؛ او اکنون به عنوان یک بازیگر اصلی/کاراکتر بازیگر شناخته می‌شود. این نقش‌ها به خوبی جا می‌افتند. من سریال «ماره او ایست‌تاون» را به شدت توصیه می‌کنم و امیدوارم اگر سری دوم ساخته شود، اعتماد به نفس کافی داشته باشند تا فراتر از کلیشه‌های کارآگاه پلیسی بروند.