سریال Atypical

این نمایش را یکی از بستگان به ما معرفی کرد که دختری دارد که در طیف اوتیسم زندگی می‌کند. دختر ما خود اوتیسم غیرمعمولی دارد، اما به دلیل ناشنوایی و اختلال یادگیری، شباهتی به سم ندارد. به طور کلی این برنامه بسیار خوب است. ما سه فصل آن را نسبتاً سریع تماشا کردیم. باید اعتراف کنم که نحوه صحبت کردن سم به دوربین در ابتدای هر...

این نمایش را یکی از بستگان به ما معرفی کرد که دختری دارد که در طیف اوتیسم زندگی می‌کند. دختر ما خود اوتیسم غیرمعمولی دارد، اما به دلیل ناشنوایی و اختلال یادگیری، شباهتی به سم ندارد. به طور کلی این برنامه بسیار خوب است. ما سه فصل آن را نسبتاً سریع تماشا کردیم. باید اعتراف کنم که نحوه صحبت کردن سم به دوربین در ابتدای هر قسمت و گاهی در طول نمایش برای من کمی تکراری شد. اما این کار به معرفی موضوع هر قسمت کمک می‌کند و می‌تواند جزئیات را سریعاً پر کند. چند نفر از شخصیت‌های فرعی جالب هستند و همه آنها کار خود را به خوبی انجام می‌دهند، حتی اگر برخی از آنها تقریباً کلیشه‌ای به نظر برسند و فقط «غیرمعمول» سم نباشند. بنابراین، من این نمایش را توصیه می‌کنم و منتظر فصل بعدی هستم. *** حالا که فصل چهارم را تماشا کرده‌ام، چند کلمه دیگر اضافه می‌کنم. این فصل (شاید آخرین فصل؟) بیشتر شبیه به فصل‌های قبلی است که بیشتر چیز خوبی است. تمرکز بر روی سم است، اما همچنان داستان‌های فرعی را حول همه به جز اوان ادامه می‌دهد، که شاید شخصیت خیلی خوبی بود تا بتوان برای او مواد دراماتیک نوشت و حالا یک شخصیت بسیار فرعی است. بقیه شخصیت‌ها در نوشتار عالی مشارکت دارند و به عنوان شخصیت‌ها رشد می‌کنند؛ گاهی به روش‌های ظریف یا پیچیده، مانند السا که به وضوح رشد شخصیت را نشان می‌دهد، اما هنوز همان کسی است که بوده است. می‌دانم که دلایل زیادی برای نفرت از فیلم‌ها و نمایش‌های خوب وجود دارد: نژادپرستی، زن‌ستیزی، خودبرتر بینی طبقاتی، خشم سرسخت درباره هر نوع تغییر یا پیشرفت و غیره. اما من در فکر کردن به دلیلی برای نفرت از "غیرمعمول" مشکل دارم. انجام این کار شاید بیشتر درباره نفرت‌ورزنده بگوید تا درباره برنامه. کنجکاو هستم که آیا در آن نوع فردی پتانسیل رشد انسانی وجود دارد یا خیر. داستان دلگرم‌کننده سم، پسری با اوتیسم و مادر بیش از حد مراقب، پدر قابل اعتماد، خواهر دلسوز و دوست وفادار او. توسعه شخصیت‌ها محکم است و موقعیت‌هایی که سم در آنها قرار می‌گیرد طبیعی و غیر ساختگی هستند. نگاهی خوشایند و بدون قضاوت به زندگی روزمره یک فرد اوتیستیک. گاهی او درست است، گاهی اشتباه، و این نمایش به خوبی تأثیر او بر دیگران و تأثیر دیگران بر او را نشان می‌دهد.