فیلم Weapons 2025

**بررسی بدون اسپویل کامل** "Weapons" به وضوح زک کگر را به عنوان یک فیلمساز با دیدگاه خاص تأیید می‌کند که قادر است تسلط فنی چشمگیری را با جاه‌طلبی روایی نادر ترکیب کند. اجرای جوش برولین و جولیا گارنر از ارکان اصلی پشتیبانی‌کننده شدت فیلم هستند، در حالی که صحنه‌های تنش‌زا و خونی به تجربه‌ای واقعاً حسی کمک می‌کند. با وجود پایان ناگهانی و تاحدی ناامیدکننده که برخی...

**بررسی بدون اسپویل کامل** "Weapons" به وضوح زک کگر را به عنوان یک فیلمساز با دیدگاه خاص تأیید می‌کند که قادر است تسلط فنی چشمگیری را با جاه‌طلبی روایی نادر ترکیب کند. اجرای جوش برولین و جولیا گارنر از ارکان اصلی پشتیبانی‌کننده شدت فیلم هستند، در حالی که صحنه‌های تنش‌زا و خونی به تجربه‌ای واقعاً حسی کمک می‌کند. با وجود پایان ناگهانی و تاحدی ناامیدکننده که برخی از تأثیرات انباشته شده را تضعیف می‌کند، روشی که موضوعاتی مانند تروما جمعی و زوال حومه را بررسی می‌کند، نشان‌دهنده اعتماد به نفس نویسنده‌ای است که شایسته‌ی تقدیر است. با وجود تمامی نقص‌هایش، فیلم تحریک‌آمیز و درگیرکننده است و تصاویری و احساسات قابل توجهی را به جا می‌گذارد و کگر را به یکی از جذاب‌ترین صداها در سینمای ترسناک معاصر تبدیل می‌کند. **امتیاز: B+** هفده کودک یک شب در ساعت ۲:۱۷ صبح از خانه‌های خود بیرون رفتند. آن‌ها به خیابان دویدند و در تاریکی ناپدید شدند. همه‌ی آن‌ها دانش‌آموزان مدرسه‌ی ابتدایی می‌بروک هستند و همه از کلاس جاستین گندی (جولیا گارنر) بودند. تنها دانش‌آموزی که نرفت، الکس لیلی (کری کریستوفر) بود که اکنون از همیشه آرام‌تر و درون‌گراتر است. والدین کودکان ناپدید شده، از جمله آرچر گراف (جوش برولین)، معتقدند که جاستین گندی یا در این ماجرا نقشی دارد یا می‌داند آن‌ها کجا هستند. اوضاع به شدت خصمانه می‌شود و مردم به طرز وحشتناکی جان خود را از دست می‌دهند در حالی که این شهر ظاهراً نفرین‌شده به دنبال پاسخ است. در سال ۲۰۲۲، نویسنده و کارگردان زک کگر با فیلم "Barbarian" مخاطبان و منتقدان را شگفت‌زده کرد. حالا کگر با "Weapons" بازگشته است، فیلمی با بودجه بیشتر، ستاره‌های بزرگ‌تر و داستانی پیچیده‌تر که ترس، درام و کمدی را در هم می‌آمیزد. چگونگی ناپدید شدن کودکان را می‌توان نسبتاً آسان در حین جستجو در اینترنت حل کرد، اما بهترین کار این است که با چشمانی بسته وارد فیلم شوید. نیمی از جذابیت "Weapons" مربوط به گذر از رازها در حین بازگشایی آن است زیرا این فیلم به سمت انحرافات خشن و غیرمنتظره می‌رود. داستان از دیدگاه پنج فرد روایت می‌شود: جاستین، آرچر، پلیسی به نام پل (آلدن ارنرایخ) که رابطه‌ای پیچیده با جاستین دارد، الکس و یک معتاد به مواد مخدر به نام جیمز (آستین آبرامز). "Weapons" به اندازه‌ی "Barbarian" شوکه‌کننده یا ترسناک نیست. هنوز هم لحظات خونین و چند صحنه‌ی غافلگیرکننده وجود دارد، اما ترسناک‌ترین بخش‌های "Weapons" خواب‌های آشفته‌ای هستند که جاستین یا آرچر می‌بینند. احساس آزاردهنده وجود دارد، اما واقعیت این است که شما می‌دانید این‌ها خواب هستند و فیلم به‌هیچ‌وجه نمی‌کوشد این واقعیت را پنهان کند که تأثیر آن را کمتر می‌کند. همه چیز در "Weapons" به عمه الکس، گلا دیس (امی مادیگان) مربوط می‌شود. گلا دیس به شدت بیمار است و به خانه‌ی الکس و والدینش می‌آید. او یک کلاه‌گیس قرمز روشن می‌زند، خیلی زیاد رژ لب قرمز می‌زند و لباس‌های رنگی و زنده می‌پوشد. اگر به خاطر ظاهر رنگ‌پریده، چین‌چین و بیمار او نبود، به نظر می‌رسید که شبیه یک دلقک است. او در خواب‌های جاستین و آرچر ظاهر می‌شود و دلیلی برای این وجود دارد. فیلم به طرز شگفت‌انگیزی خنده‌دار است. لحظات زیادی وجود دارد که شما را به خنده می‌اندازد، اما جیمز در فیلم به چند دلیل مهم حضور دارد. انگیزه‌ی او برای مردی که دائماً در حال تغییر است، ساده است؛ او همواره سعی دارد هرچه سریع‌تر پول به دست آورد تا به مواد بعدی خود برسد. او کاتالیزور کمدی برای پل می‌شود و واکنش‌های شنیداری او در چندین موقعیت خنده‌دار هستند. جیمز اصلی‌ترین منبع خنده در "Weapons" است، اما او همچنین به اولین سرنخ قوی درباره‌ی آنچه برای کودکان ناپدیدشده اتفاق افتاده، می‌رسد. قرارگیری دوربین در "Weapons" جالب است زیرا دائماً پشت بازیگران قرار دارد. شما زبان بدن را بیشتر متوجه می‌شوید وقتی به پشت کسی نگاه می‌کنید و همچنین این احساس را به شما می‌دهد که گویا در تمام فیلم در حال دنبال کردن یا تعقیب آن‌ها هستید. همچنین تأکید بر درها وجود دارد. یک در خاص به یک خانه خاص در فیلم وجود دارد که به همان اندازه تهدیدآمیز بسته است که باز. از بیرون به داخل نگاه کنید، هیچ تفاوتی وجود ندارد. بنابراین تهدید ندانستن اینکه درون چه چیزی است و آن‌سوی آن در چه چیزی وجود دارد، همیشه وجود دارد. "Weapons" توانایی‌های داستان‌گویی و کارگردانی زک کگر را گسترش می‌دهد و آنچه را که به طور قابل‌توجهی بزرگ‌ترین پایان‌نامه محبوب برای هر فیلم امسال می‌توان نامید، ارائه می‌دهد. این فیلم بسیار لایه‌دارتر است و به بیش از یک مخاطب خاص توجه می‌کند، برخلاف "Barbarian". این فیلم دارای خشونت و تنش، تعاملات طنزآمیز و درام شخصیت‌ها در میان آن‌ها است که شما را در طول فیلم مشغول نگه می‌دارد. این داستانی خوب نوشته شده و غیرقابل پیش‌بینی است، اما همچنین احساس می‌شود که چیزی کم دارد. ممکن است به این دلیل باشد که این فیلم به طور مستقیم ترسناک نیست یا اینکه شهرت آن کمی بیش از حد آن را بزرگ کرده است. "Weapons" یک معمای دیوانه‌وار است که دیدن آن ارزش دارد و زک کگر به عنوان یک فیلمساز همچنان جسور است، اما به سادگی آن حس کاملاً شگفت‌زده‌کردن را مانند دیدن "Barbarian" برای اولین بار به جا نمی‌گذارد.