فیلم Revenge of the Pink Panther 1978

به نظر می‌رسد که از همان ابتدا برای این تولید Sellers/Edwards با تغییرات در تم موسیقی هنری مانچینی، نشانه‌هایی وجود داشت. پس از آن، ما "کلوزو" (پیتر سلرز) را به بازار آمریکایی (که شاید سودآورتر باشد) معرفی می‌کنیم، در حالی که او هدف شعبه پاریس مافیا نیویورک قرار می‌گیرد. فیلیپ دوویه (رابرت وببر) رهبری تیم محلی را بر عهده دارد و تحت فشار است که...

به نظر می‌رسد که از همان ابتدا برای این تولید Sellers/Edwards با تغییرات در تم موسیقی هنری مانچینی، نشانه‌هایی وجود داشت. پس از آن، ما "کلوزو" (پیتر سلرز) را به بازار آمریکایی (که شاید سودآورتر باشد) معرفی می‌کنیم، در حالی که او هدف شعبه پاریس مافیا نیویورک قرار می‌گیرد. فیلیپ دوویه (رابرت وببر) رهبری تیم محلی را بر عهده دارد و تحت فشار است که نشان دهد هنوز توانایی‌هایش را دارد. آن‌ها تصمیم می‌گیرند که به نوعی اثبات نیاز است و چه راهی بهتر از این که یکی از مشهورترین کارآگاهان فرانسه را به دردسر بیندازند. این نتیجه ممکن است فرصتی به "درایفوس" (هربرت لام) بدهد تا شغل، آرامش و توجه را دوباره به دست آورد. البته، هیچ‌چیز طبق برنامه پیش نمی‌رود و به زودی این پلیس دست و پا چلفتی در حال ایجاد آشوب در سرتاسر شهر است تا بفهمد چه کسی می‌خواست او را از میان بردارد. برای من، لام واقعاً صحنه‌ها را می‌رباید - جلسات او با روانپزشک‌اش (فردی ماین) و لرزش‌های عصبی و رفتارهای پارانوئید او زمانی که حتی نام دشمنش ذکر می‌شود، تنها چیزهای خنده‌داری است که باقی مانده. سلرز به اندازه کافی عمل می‌کند، اما داستان ضعیف است، نوشتن بخش زیادی از اصالتش را از دست داده و در پیدا کردن مواردی که شایسته استاندارد معمول پارودی باشد، دچار مشکل است، حتی "کاتو" هم در چیزی مشابه "مستر وانگ" درگیر می‌شود. بهتر است همین حالا متوقف شوند.