فیلم Dark Star 1974

این فیلم به طرز خنده‌داری به فیلم‌های علمی-تخیلی می‌پردازد اما در عین حال به این ژانر احترام می‌گذارد. من از آن لذت می‌برم. در دوران کودکی‌ام همیشه با کمبود فیلم‌های علمی-تخیلی در تلویزیون مواجه بودم و این فیلم به طور منظم و به طرز ناامیدکننده‌ای پخش می‌شد. قرار بود که خنده‌دار باشد، اما به نوعی شوخی‌های آن خیلی ساختگی به نظر می‌رسید و به یاد ماندنی...

این فیلم به طرز خنده‌داری به فیلم‌های علمی-تخیلی می‌پردازد اما در عین حال به این ژانر احترام می‌گذارد. من از آن لذت می‌برم. در دوران کودکی‌ام همیشه با کمبود فیلم‌های علمی-تخیلی در تلویزیون مواجه بودم و این فیلم به طور منظم و به طرز ناامیدکننده‌ای پخش می‌شد. قرار بود که خنده‌دار باشد، اما به نوعی شوخی‌های آن خیلی ساختگی به نظر می‌رسید و به یاد ماندنی نبود، در حالی که گروهی از فضانوردان در حال انجام یک مأموریت بیست ساله به فضا هستند تا سیاره‌های ناپایدار را نابود کنند. با گذشت زمان، اما خدمه شروع به سوال کردن درباره اخلاقی بودن مأموریت خود می‌کنند و با رفتارهای حیوان خانگی خود (که شبیه یک اسباب‌بازی فضایی لاستیکی است) مواجه می‌شوند و در نهایت با یک معضل انفجاری روبرو می‌شوند. از نکات مثبت این فیلم، کوتاه بودن آن است که وقت بیننده را تلف نمی‌کند، اما بازیگری‌ها کمی بی‌روح هستند و دیالوگ‌ها بسیار زیاد است و عمل خاصی برای پر کردن داستان نازک آن وجود ندارد که به هدف پارودی برسد اما به خوبی از آن فاصله دارد. شاید بعد از چند دهه در فضا، همه ما این‌گونه شویم، اما به نظرم من حدود ده سال زودتر به سمت درب خروجی می‌رفتم. از جهاتی به یاد "مانتی پایتون" می‌افتادم که زندگی را در میان ستاره‌ها به تصویر می‌کشد، اما با جلوه‌های بصری بی‌کیفیت و کاراکترهای آزاردهنده‌ای که واقعاً برایم مهم نبودند. مدتی از آخرین باری که آن را دیدم می‌گذرد و احتمالاً زمان زیادی خواهد گذشت تا دوباره آن را تماشا کنم.