فیلم Shirley 2024

کنگره‌زن شرلی چیظولم (با بازی Regina King)، اولین زن آفریقایی‌تبار انتخاب شده به مجلس نمایندگان، یک سیاستمدار الهام‌بخش و پیشگام بود، به ویژه در زمینه‌های سیاست‌های نژادی و جنسیتی. او پس از پیروزی در انتخابات مجلس در سال 1968، در سال 1972 برای نامزدی ریاست‌جمهوری از حزب دموکرات نیز اقدام کرد. با توجه به این پیشینه قابل توجه، انتظار می‌رفت که فیلم بیوگرافی او جذاب...

کنگره‌زن شرلی چیظولم (با بازی Regina King)، اولین زن آفریقایی‌تبار انتخاب شده به مجلس نمایندگان، یک سیاستمدار الهام‌بخش و پیشگام بود، به ویژه در زمینه‌های سیاست‌های نژادی و جنسیتی. او پس از پیروزی در انتخابات مجلس در سال 1968، در سال 1972 برای نامزدی ریاست‌جمهوری از حزب دموکرات نیز اقدام کرد. با توجه به این پیشینه قابل توجه، انتظار می‌رفت که فیلم بیوگرافی او جذاب و الهام‌بخش باشد. متأسفانه، برداشت نویسنده و کارگردان جان ریدلی از این پیشگام تاریخی که اغلب نادیده گرفته می‌شود، در چندین جنبه ناکام مانده است. بزرگ‌ترین مشکل، فیلمنامه‌ای است که سعی دارد در مدت زمان 1:58:00 به موضوعات متعددی از زندگی شخصی و سیاسی چیظولم بپردازد، بدون اینکه هیچ‌یک از این دو را به‌خوبی پوشش دهد، به‌ویژه در نیمه اول فیلم که نامنظم و پراکنده به نظر می‌رسد. روایت به قدری جا به جا می‌شود که فیلم دچار قطع و ناهماهنگی می‌شود و حتی در برخی مواقع تقریباً نامفهوم است، که عمدتاً به دلیل ویرایش نامناسب و کمبود توضیحات و پیش‌زمینه کافی است، به‌ویژه برای کسانی که ممکن است اطلاعات زیادی درباره زندگی شخصیت اصلی نداشته باشند. فیلم همچنین شامل انتخاب‌های نه چندان مناسب در casting است، مانند انتخاب بازیگر W. Earl Brown برای نقش جورج والاس، فرماندار آلاباما، که نه تنها شبیه او نیست بلکه صدای او نیز با این دموکرات محافظه‌کار که در سال 1972 نیز نامزد ریاست‌جمهوری بود، مطابقت ندارد. حتی بازی کینگ نیز به طرز غیرمعمولی کم‌فروغ است؛ او به شدت تلاش می‌کند تا ویژگی‌های خاص و لحن‌های صوتی چیظولم را به درستی به تصویر بکشد، ویژگی‌هایی که گاهی اوقات به خوبی منتقل نمی‌شوند، با وجود شباهت فیزیکی قوی او به شخصیت. نکته مثبت فیلم، بازی لنس رددیک است که یکی از بهترین نمایش‌های حرفه‌ای‌اش را به عنوان مربی سیاسی چیظولم، در یکی از آخرین اجراهایش ارائه می‌دهد. ناامیدکننده است که این رهبر اجتماعی و سیاسی الهام‌بخش، به حق تحسین سینمایی شایسته‌اش نرسیده است. شاید "شرلی" به‌عنوان یک مینی‌سریال بهتر از این فرمت مستقل عمل می‌کرد، زیرا این قالب احتمالاً گزینه بهتری برای روایت کامل داستانش در تمام جزئیاتی که سعی دارد به تصویر بکشد، فراهم می‌آورد. در واقع، برای کسی که تلاش کرده تا با چالش‌هایی که با آن مواجه بوده روبرو شود، ناامیدکننده است که فیلمی که سعی دارد این تلاش را به تصویر بکشد، با آنچه او به‌طور صمیمانه در جستجوی آن بود، همخوانی ندارد.