فیلم My Week with Marilyn 2011

به نظر می‌رسد این فیلم بهترین کار میشل ویلیامز باشد، زیرا او نقش افسانه سینمایی را بازی می‌کند که به بریتانیا می‌آید تا در کنار لورنس الیویه (با بازی کنث برانا) در فیلم "شاهزاده و نمایش‌زن" بازی کند. در این میان، نویسنده جوانی به نام کالین کلارک (با بازی ادی ردمین) desperately می‌خواهد وارد صنعت فیلم شود و به همین خاطر مدت‌هاست که به دنبال...

به نظر می‌رسد این فیلم بهترین کار میشل ویلیامز باشد، زیرا او نقش افسانه سینمایی را بازی می‌کند که به بریتانیا می‌آید تا در کنار لورنس الیویه (با بازی کنث برانا) در فیلم "شاهزاده و نمایش‌زن" بازی کند. در این میان، نویسنده جوانی به نام کالین کلارک (با بازی ادی ردمین) desperately می‌خواهد وارد صنعت فیلم شود و به همین خاطر مدت‌هاست که به دنبال تهیه‌کننده هیوج پرسیوال (با بازی مایکل کیچن) است. در نهایت، یک معرفی اتفاقی به سر لری منجر به آشنایی او با مونرو می‌شود و به زودی کالین جوان خود را در موقعیتی می‌یابد که باید این زن بی‌ثبات را در مسیر درست نگه دارد، زیرا می‌توان گفت روش‌های او به اندازه همکارش منظم و دقیق نیست. اگر فیلم 1957 را دیده‌اید، می‌دانید که ممکن است بهترین ساعت کسی نباشد - مگر اینکه شاید برای دیوید سیبِل ثورن‌دایک که در اینجا به وسیله جودی دنچ به تصویر کشیده شده و به بازدیدکننده آمریکایی کمی درک و تحمل ارائه می‌دهد، در حالی که عصبانیت‌ها بالا می‌گیرد و رابطه بین کالین و مریلین شدت می‌گیرد. روایت بر اساس دو کتاب کلارک در این زمینه است، بنابراین نگاهی واقعی و حساس به اینکه چگونه آن یک هفته سپری شده است، ارائه می‌دهد؛ چگونه این شخصیت‌های متضاد و شیوه‌های کاری آنها تلاش می‌کنند تا با هم سازگار شوند و ویلیامز به‌خوبی نقش بازیگر مضطرب را ایفا می‌کند، همان‌طور که برانا نیز به‌طرز عجیبی به‌خوبی نقش الیویه را بازی کرده که به خوبی با روش خود آشناست. ردمین تأثیر چندانی ندارد - شاید به این دلیل که شخصیت او باید به‌عنوان یک راوی بی‌طرف باقی بماند و طبیعی است که کلارک تمایلی به بزرگ‌نمایی نقش خود - چه صمیمی و چه نه - در کنار مونرو نداشته باشد. هم او و هم الیویه موجودات جذابی در تاریخ سینما هستند و این بیوگرافی به ما نگاهی به این می‌دهد که چگونه تضادهای خلاقانه می‌توانند منجر به جرقه‌ای مثبت شوند.