فیلم Judge Dredd 1995

داستان فیلم "قاضی دردد" نقطه ضعف اصلی آن است، در حالی که بقیه اجزای فیلم بسیار سرگرم‌کننده هستند. متأسفانه، در صنعت فیلم، عنصر داستانی اهمیت بسیاری دارد و به همین دلیل نمی‌توانم "قاضی دردد" را یک موفقیت کامل بنامم. با اینکه پیش‌زمینه کلی داستان قوی است، اما این به اعتبار فیلم افزوده نمی‌شود، زیرا منبع آن از کتاب‌های کمیک با همین نام و 2000 AD...

داستان فیلم "قاضی دردد" نقطه ضعف اصلی آن است، در حالی که بقیه اجزای فیلم بسیار سرگرم‌کننده هستند. متأسفانه، در صنعت فیلم، عنصر داستانی اهمیت بسیاری دارد و به همین دلیل نمی‌توانم "قاضی دردد" را یک موفقیت کامل بنامم. با اینکه پیش‌زمینه کلی داستان قوی است، اما این به اعتبار فیلم افزوده نمی‌شود، زیرا منبع آن از کتاب‌های کمیک با همین نام و 2000 AD اقتباس شده است. سیلوستر استالونه (در نقش قاضی دردد) و راب اشنایدر (همکارش) شاید گزینه‌های مناسبی برای بازیگری نباشند. اما به قدری بد نیستند که "قاضی دردد" را غیرقابل تماشا کنند، به‌خصوص که چند انتخاب خوب دیگر نیز وجود دارد که این نقص را جبران می‌کند. با اینکه فیلم در سال 1995 ساخته شده، اما به وضوح نگرش خاص دهه 1980 را در مورد آینده‌ای دیستوپیایی به تصویر می‌کشد، جایی که همه ساختمان‌ها سیاه، همه تابلوها نئون و همه ساکنان آندروژنی و از سبک‌های پانک و گات هستند. شخصاً من به این سبک بسیار علاقمندم، بنابراین این نکته‌ای مثبت برای "قاضی دردد" محسوب می‌شود (هرچند که از نظر اصالت این نکته چندان قابل توجه نیست). شاید این توصیف برای یک فیلم علمی تخیلی پر از خشونت و لذت گناه‌آلود انتظار نرود، اما "قاضی دردد" واقعاً جذاب است! من به ویژه به "جنگجوی ABC" علاقه دارم، اما به طور کلی خود فیلم به گونه‌ای است که نباید آن را جدی گرفت (هرچند جدی گرفتن آن احتمالاً غیرممکن است). درست است که "قاضی دردد" بیشتر به صورتی سرگرم‌کننده است که به آن می‌خندید تا اینکه با آن بخندید، اما هنوز هم برای من لذت‌بخش است.