فیلم Relic 2020

«Relic» تنها یک فیلم ترسناک با اتمسفری ترسناک و تأثیرگذار نیست که از کارگردان تازه‌کار ناتالی اریکا جیمز به نمایش درآمده، بلکه آزمایشی از عشق و وفاداری است که در فاصله‌ای ناگهانی میان والدین و فرزندان پنهان شده است. این فیلم، کارگردانی و فیلمنامه‌نویسی اولین اثر ناتالی اریکا جیمز است که به‌طور مشترک با کریستین وایت نوشته شده است. با اینکه بازیگران آن برای من...

«Relic» تنها یک فیلم ترسناک با اتمسفری ترسناک و تأثیرگذار نیست که از کارگردان تازه‌کار ناتالی اریکا جیمز به نمایش درآمده، بلکه آزمایشی از عشق و وفاداری است که در فاصله‌ای ناگهانی میان والدین و فرزندان پنهان شده است. این فیلم، کارگردانی و فیلمنامه‌نویسی اولین اثر ناتالی اریکا جیمز است که به‌طور مشترک با کریستین وایت نوشته شده است. با اینکه بازیگران آن برای من نسبتاً ناشناس بودند، نمی‌توانم از شگفتی‌ام در مورد چقدر از این فیلم لذت بردم، جلوگیری کنم. فیلم‌های ترسناک مبهم با مضامین زیرین معمولاً به‌عنوان زیرژانر محبوب بین تماشاگران شناخته نمی‌شوند. این نوع فیلم‌ها معمولاً ویژگی‌هایی دارند که تماشاگران عادی به‌دنبال آن نیستند: سرعت آرام، مجموعه‌ای از صحنه‌های معلق که به ترس‌های کلیشه‌ای منجر نمی‌شوند و در نهایت پایانی که ممکن است به دلیل نبود توضیح، تماشاگر را ناامید کند. اما من عاشق این زیرژانر هستم، به‌ویژه زمانی که واقعاً به قلبم می‌زند. این فیلم تمام عناصر لازم را دارد که اکثر مردم فکر کنند «این هیچ معنایی ندارد، خیلی کسل‌کننده است». بسیاری از تماشاگران انتظار دارند که یک فیلم ترسناک فراطبیعی و روان‌شناختی دیگر را ببینند و در انتها ناامید خواهند شد. با این حال، داستان این فیلم فراتر از آنچه در سطح است، می‌پردازد و این موضوع به‌وضوح در اوایل فیلم مشخص می‌شود. در واقع، «Relic» تصویر بسیار واقع‌گرایانه‌ای از آنچه برای اعضای مسن برخی خانواده‌ها اتفاق می‌افتد، ارائه می‌دهد و به مضامین بسیار حساسی مانند زوال عقل و رها کردن افراد مسن در خانه‌های سالمندان نزدیک می‌شود. فیلمنامه ناتالی و کریستین از ارائه چند پیام در مورد این دو موضوع اجتناب نمی‌کند. زوال عقل بیماری وحشتناکی است که افراد را از آنچه که آنها را منحصر به فرد می‌کند، محروم می‌سازد. اگر والدین ما در دوران کودکی به ما رسیدگی کردند، تنها مناسب است که ما نیز زمانی که آنها قادر به انجام این کار نیستند، از آنها مراقبت کنیم. این فقط بخاطر آنچه که آنها برای ما انجام دادند نیست، بلکه به این دلیل است که نسل‌های بعدی ممکن است مجبور شوند همین کار را برای ما انجام دهند. محبت باید همیشه وجود داشته باشد، فارغ از شرایط. بخشی از زندگی شخصی من: در پایان زندگی، پدربزرگم به شدت بیمار بود. او به تدریج قادر به رانندگی، راه رفتن و در نهایت صحبت کردن نبود. من تصمیم گرفتم در هفته‌های آخر او را کمتر ببینم، زیرا نمی‌خواستم او را به یاد بیاورم که کسی نیست. یاد من از او با بهترین لحظاتی که با او گذرانده‌ام، محفوظ است و نه آن مرحله افسرده‌کننده در خانه سالمندان که فقط در بستر دراز کشیده بود و منتظر بود تا از دنیای ما برود. این بخشی کوچک از زندگی من است که با شما به اشتراک می‌گذارم تا بفهمید «Relic» می‌تواند بر روی بسیاری از تماشاگران تأثیر بگذارد، اگر افراد به آن فرصتی واقعی دهند. بازیگری در این فیلم فوق‌العاده است. رابین نوین به‌عنوان مادربزرگ ادنا می‌تواند ترسناک باشد، اما در نهایت او محرک عاطفی است که مرا به گریه انداخت. اِمیلی مورتایمر نیز به‌عنوان مادر کی، که باید از مراحل مختلفی در برخورد با یک والد دچار زوال عقل عبور کند، فوق‌العاده است. بلا هیتکوت ممکن است زمان کمتری در صفحه نمایش داشته باشد، اما او نیز به‌ویژه در صحنه‌های ترسناک فوق‌العاده است. با این حال، این نکته آخر به فیلم آسیب می‌زند. جو فیلم در خانه به شدت معلق است، اما بخش سوم سطحی غیرمنتظره از وحشت را به نمایش می‌گذارد که به نظر من اغراق‌آمیز است. تعادل میان ترس و درام خانوادگی در دو بخش اول عالی بود، اما بیست دقیقه آخر به مسیری بسیار غیرعادی و ترسناک می‌رسد که در نهایت این تعادل نزدیک به کمال را خراب می‌کند. به نظر می‌رسد که تولیدکنندگان وارد شدند و گفتند «ما به ترس بیشتری نیاز داریم»، بنابراین یک سری صحنه‌های دیوانه‌کننده و غیرواقعی فیلمبرداری کردند. این فیلم به هیچ‌یک از اینها نیاز نداشت و باید به درام جذاب ادامه می‌داد. از نظر فنی، کار دوربین چارلی سارف باورنکردنی است. با کمک ویرایش دنیس هاراتزی و شان لاهیک، برداشت‌های طولانی به شدت به ایجاد تنش و تعلیق در صحنه‌های ترسناک کمک می‌کند. موسیقی بrian reitzell جالب است، اما در یک نقطه از فیلم کمی نامناسب به نظر می‌رسد. کنترل عالی بر سرعت فیلم و پایان زیبا و احساسی، متأسفانه برای برخی تماشاگران قابل درک نخواهد بود. در مجموع، «Relic» یکی از آن فیلم‌های ترسناک معمولی است که منتقدان و تماشاگران را در سراسر جهان تقسیم می‌کند. این بار، فقط انتظارات نادرست می‌تواند منجر به ناامیدی شود. اولین کارگردانی ناتالی اریکا جیمز خیلی دور از یک فیلم ترسناک کلیشه‌ای است، بلکه یک درام خانوادگی با موضوعی بسیار حساس در مرکز آن است. با کمک کریستین وایت، داستانی بسیار خوب نوشته شده و واقع‌گرایانه درباره زوال عقل و چگونگی رفتار با افراد مسن پس از ناتوانی آنها در زندگی مستقل ارائه می‌دهد. یک روایت به شدت مبهم پر از مضامین زیرین منجر به پایان عاطفی قدرتمندی می‌شود، اگر بیننده قادر به درک پیام‌های ضمنی باشد. بازی‌های اِمیلی مورتایمر، رابین نوین و بلا هیتکوت فوق‌العاده است. به‌طور فنی، فیلم‌برداری ماندگار و ویرایش بی‌نقص محیطی فوق‌العاده معلق ایجاد می‌کند. با این حال، بخش سوم به شدت به ترس می‌پردازد و صحنه‌های غیرضروری را وارد می‌کند که تنها لحن فیلم را خراب می‌کند. با این حال، من صمیمانه آن را به هر کسی که از این نوع فیلم‌ها لذت می‌برد، توصیه می‌کنم، اما لطفاً انتظارات خود را به‌طور عادلانه مدیریت کنید.