فیلم The Purple Rose of Cairo 1985

این فیلم من را به یاد داستان «کینگ کونگ» می‌اندازد، زیرا شخصیت اصلی، «سسیلیا» (با بازی میا فارو)، به طور غیرمعقولی از شغل پیشخدمتی خود در نیویورک دهه ۱۹۳۰ اخراج می‌شود. ناامید و غمگین، به سینما می‌رود تا فیلم «گل سرخ بنفش قاهره» را ببیند، تنها برای اینکه ستاره آن، «تام» (با بازی جف دنیلز)، به معنای واقعی کلمه از صفحه نمایش به سمت او...

این فیلم من را به یاد داستان «کینگ کونگ» می‌اندازد، زیرا شخصیت اصلی، «سسیلیا» (با بازی میا فارو)، به طور غیرمعقولی از شغل پیشخدمتی خود در نیویورک دهه ۱۹۳۰ اخراج می‌شود. ناامید و غمگین، به سینما می‌رود تا فیلم «گل سرخ بنفش قاهره» را ببیند، تنها برای اینکه ستاره آن، «تام» (با بازی جف دنیلز)، به معنای واقعی کلمه از صفحه نمایش به سمت او بپرد و به زودی دنیای او دچار آشفتگی می‌شود. این وضعیت فقط مختص سسیلیا نیست؛ استودیو نیز از اینکه او در سینماهای مختلف همین کار را انجام می‌دهد، شکایت دارد. این موضوع برای سسیلیا معضلی ایجاد می‌کند، زیرا او می‌داند که این مرد رویایی‌اش نمی‌تواند واقعی باشد، در حالی که بقیه مردم کشور می‌خواهند بدانند در پایان فیلم چه اتفاقی می‌افتد - و بدون ستاره‌اش، هرگز نمی‌توانیم بفهمیم! «تام» هم باید تصمیمی بگیرد. او از زمان گذرانده‌اش در میان ما انسان‌های غیرسینمایی بسیار تحت تأثیر قرار گرفته، اما... به طور کلی، من طرفدار چندانی از جف دنیلز نیستم، اما او در این نقش خوب عمل کرده است، زیرا این کمدی در چندین سطح مختلف کار می‌کند. از یک سو، این یک کمدی رمانتیک خالص است، اما از سوی دیگر به تأثیرات ناشی از رکود بزرگ، نقش حیاتی سینما در زندگی بسیاری از مردم و چگونگی تکراری و دلگیر بودن زندگی می‌پردازد، در حالی که آن صفحه بزرگ همچنان جذاب است! در همین حال، «تام» نگاهی بسیار واقعی به زندگی در دنیای واقعی پیدا می‌کند و با برخی از شخصیت‌های کمتر خوشایند آن زمان مواجه می‌شود. عکاسی سیاه و سفید، موسیقی خاص دیک هایمن و شیمی جذاب بین فارو و دنیلز همگی به این اثر نوستالژیک ملایم از وودی آلن کمک می‌کند که در اوج خود است و طراحی تولید استوارت وورتزل نیز به خوبی به این دوره و دیالوگ‌های لطیف و گاه بسیار هوشمندانه وفادار است. من تعجب می‌کنم آیا کسی ممکن است فیلمی واقعی با عنوان «گل سرخ بنفش قاهره» بسازد؟