فیلم Dersu Uzala 1975

در آغاز قرن بیستم، گروهی از سربازان به منظور اکتشاف در دشت‌های استان سیبری شرقی خود فرستاده می‌شوند. به رهبری "کاپیتان آرسنیف" (یوری سولومین) آن‌ها به عمق سرزمین‌های سخت نفوذ می‌کنند و خوش‌شانس هستند که با "درسو" (مکسیم مونزک)، شکارچی محلی گلدی، آشنا می‌شوند. آن‌ها به طور ابتدایی قادر به برقراری ارتباط هستند و به زودی متوجه می‌شوند که بدون راهنمای زیرک و محترمشان در...

در آغاز قرن بیستم، گروهی از سربازان به منظور اکتشاف در دشت‌های استان سیبری شرقی خود فرستاده می‌شوند. به رهبری "کاپیتان آرسنیف" (یوری سولومین) آن‌ها به عمق سرزمین‌های سخت نفوذ می‌کنند و خوش‌شانس هستند که با "درسو" (مکسیم مونزک)، شکارچی محلی گلدی، آشنا می‌شوند. آن‌ها به طور ابتدایی قادر به برقراری ارتباط هستند و به زودی متوجه می‌شوند که بدون راهنمای زیرک و محترمشان در شرایط زمستانی به هلاکت خواهند رسید. در حقیقت، پس از پایان سفر، همگی مدیون این مرد کوچک قدری از سپاسگزاری هستند. سال‌ها بعد، "آرسنیف" به این دشت‌ها بازمی‌گردد و دوباره با دوست قدیمی‌اش ملاقات می‌کند. اما این بار، آن‌ها به نقشه‌برداری نمی‌پردازند بلکه در حال شکار شکارچیان هستند. قبیله‌ای چینی که به خاطر کشتن دست به قتل می‌زنند و از تله‌های وحشی برای به دام انداختن طعمه‌هایشان استفاده می‌کنند. آن‌ها همچنین در پی یک ببر هستند - موجودی که توسط ارواح بزرگ جنگل محافظت می‌شود. زمانی که درسو به اشتباه یکی از این ببرها را می‌کشد، از انتقام سرزمینی که سال‌ها در آن زندگی کرده است، می‌ترسد و بنابراین دعوتی را برای زندگی با دوستش در شهر می‌پذیرد. اما در اینجا خبری از چادر نیست، او نمی‌تواند شکار کند یا ماهی بگیرد - و به نوعی، گرمایش مرکزی نمی‌تواند جایگزین آرزوی او برای بازگشت به زادگاه وحشی و دست‌نخورده‌اش شود. این داستانی به زیبایی فیلمبرداری شده درباره روح انسانی است. درباره این‌که چه اتفاقی می‌افتد وقتی که بشریت با هم همکاری می‌کند - نه فقط با یکدیگر، بلکه با طبیعتی که ما را احاطه کرده است. مونزک به عنوان شکارچی فوق‌العاده عمل می‌کند و به قدری متقاعدکننده است که فکر می‌کنم هر بازیگری می‌تواند به این خوبی نقش را ایفا کند و با پوست‌هایش در گل و برف راه برود، در حالی که گروهش تقریباً مانند جوجه‌اردک‌هایی که مادرشان را دنبال می‌کنند، پشت سرش حرکت می‌کنند. این همچنین داستانی درباره دوستی، وفاداری و وابستگی متقابل است و به شدت بر روی طبیعت همزیستی تأکید می‌کند که زمانی بهترین کارایی را دارد که همکاری در دستور کار باشد و در پایان، به وضوح عشق و احترامی را که بین این دو مرد وجود دارد، نشان می‌دهد؛ مردانی که فرهنگ‌هایشان می‌توانست با یکدیگر در تضاد باشد، باید با یکدیگر در تضاد می‌بودند، اما در نهایت به شکلی که هیچ‌یک از آن‌ها هرگز تصور نمی‌کردند، به هم نزدیک شدند. این یک فیلمنامه به‌خوبی ارائه شده درباره انسانیت است و ارزش تماشا را دارد.