فیلم Phenomenon 1996

فیلم خوبی است که با پایان بدی خراب شده است. زمانی که تصمیم به تماشای این فیلم گرفتم، کنجکاو بودم که داستان آن چیست. در واقع، فیلم از نظر داستانی جذاب است و تقریباً تا پایان خوب پیش می‌رود. دقیقاً پایان آن است که زحمات انجام‌شده را خراب می‌کند. این اولین بار نیست و مطمئناً آخرین بار هم نخواهد بود که با فیلمی مواجه می‌شوم که...

فیلم خوبی است که با پایان بدی خراب شده است. زمانی که تصمیم به تماشای این فیلم گرفتم، کنجکاو بودم که داستان آن چیست. در واقع، فیلم از نظر داستانی جذاب است و تقریباً تا پایان خوب پیش می‌رود. دقیقاً پایان آن است که زحمات انجام‌شده را خراب می‌کند. این اولین بار نیست و مطمئناً آخرین بار هم نخواهد بود که با فیلمی مواجه می‌شوم که می‌توانست به خوبی پیش برود، اگر نویسنده و کارگردان توانایی پایان خوش داستان را مانند شروع آن داشته باشند. از نظر فنی، فیلم چیز خاصی ارائه نمی‌دهد. فیلم‌برداری، جلوه‌های بصری و صوتی، دکورها، لباس‌ها، مکان‌های فیلم‌برداری و موسیقی متن... همه به‌طور معقولی اجرا شده‌اند، اما هیچ شگفتی یا نکته کیفی قابل ذکری ندارند. این فقط یک فیلم کسل‌کننده و بی‌خاصیت دیگر است. در مورد بازیگران، باید تلاش جمعی همه و عملکرد خوب اکثر گروه‌ها را تشخیص دهیم. جان تراولتا، که بازیگری است که خیلی از او خوشم نمی‌آید، موفق می‌شود عملکردی دوستانه و متعهدانه ارائه دهد و شخصیتی جذاب خلق کند که به راحتی همدردی ما را جلب می‌کند و کارisma لازم برای برجسته شدن و جذب تماشاگران را دارد. در کنار او دو بازیگر عالی، رابرت دووال و فارست ویتاکر، حضور دارند. هر دو به خاطر جذابیتشان برجسته‌اند و موفق می‌شوند دو شخصیت فرعی قوی ایجاد کنند که به فیلم جذابیت بیشتری می‌بخشد. وضعیت کیرا سترویک بدتر است، زیرا به نظر نمی‌رسد که هیچ ارزشی برای فیلم غیر از نقش علاقه عاشقانه داشته باشد. سناریو دارای پیش‌زمینه‌های عالی است که هرچند واقعاً اصلی نیستند، اما به اندازه کافی جذاب هستند تا از فیلم حمایت کنند: مردی کاملاً عادی که در آمریکا روستایی زندگی می‌کند، پس از وقوع یک حادثه غیرقابل توضیح در شب تولدش با نوری از آسمان به یک نابغه تبدیل می‌شود. علاوه بر توانایی فوق‌العاده در تفکر و استدلال که به او اجازه می‌دهد به سرعت مشکلات را حل کند، او شروع به خواندن بی‌وقفه، یادگیری همه‌چیز و بهبود چیزهای اطرافش به‌طور کاملاً بینش‌گرانه می‌کند. همه نشانه‌ها حاکی از این است که او نوعی حادثه با بیگانگان را تجربه کرده است و این فرضیه برای بحث‌های زیادی در فیلم مورد استفاده قرار می‌گیرد. وقتی به پایان نزدیک می‌شویم، سناریو به‌طور کامل از مسیر خود خارج می‌شود و ما را با بی‌نهایت بدترین پایان ممکن روبرو می‌کند که نه تنها به همه چیزهایی که تا آن زمان انجام شده بی‌احترامی می‌کند، بلکه حتی نیمی از آنچه برای آن مرد اتفاق افتاده را نیز توضیح نمی‌دهد. بدتر از این، فقط یک سیلی محکم به سر ما است.