انیمیشن Cool World 1992

نقدی قابل قبول، هرچند که پس از لذت بردن از کارهای فوق‌العاده باکشی در کارتون‌های اسپایدرمن دهه 60 کمی ناامیدکننده بود. سبک انیمیشن و موسیقی متن عالی—که به شکلی خوب قدیمی شده—می‌توانند ضعف‌های فیلمنامه ضعیف و بی‌انگیزه را جبران کنند. من ترجیح می‌دهم به جای این فیلم، با فیلمی با عنوان مشابه از شرلی کلارک در دهه 60 مواجه شوم. من ۱۰۰٪ مطمئن نیستم، اما فکر...

نقدی قابل قبول، هرچند که پس از لذت بردن از کارهای فوق‌العاده باکشی در کارتون‌های اسپایدرمن دهه 60 کمی ناامیدکننده بود. سبک انیمیشن و موسیقی متن عالی—که به شکلی خوب قدیمی شده—می‌توانند ضعف‌های فیلمنامه ضعیف و بی‌انگیزه را جبران کنند. من ترجیح می‌دهم به جای این فیلم، با فیلمی با عنوان مشابه از شرلی کلارک در دهه 60 مواجه شوم. من ۱۰۰٪ مطمئن نیستم، اما فکر می‌کنم والدینم وقتی تنها ۱۱ ساله بودم، من را به تماشای این فیلم بردند و مطمئنم که آن‌ها حداقل ناراحت بودند، هرچند که این فقط یک ماه بعد از دیدن بتمن بازمی‌گردد... به هر حال، بعد از ۳۰ سال دوباره دیدن این فیلم، به نظرم فیلمی بود که برای تماشا در حالت نشئگی ساخته شده است، زیرا از دیدن آن کاملاً گیج شدم. همچنین بوی دخالت استودیو در داستان از همان ابتدا به وضوح حس می‌شد و این موضوع با شخصیت‌های یک‌بعدی و بازی‌های دست و پا شکسته بیشتر تشدید شد؛ به طوری که برد پیت حتی به نظر می‌رسید از قبول این نقش پشیمان است، هرچند این نقش در اوایل کارنامه‌اش بود. کیم بیسینگر در نقش هالی وود حداقل سرگرم‌کننده بود و گابریل برن فقط گیج به نظر می‌رسید. صحنه‌های ترکیب انیمیشن و بازی زنده نسبت به فیلم‌هایی مانند «کسی که راجر خرگوش را قاب کرده» خام به نظر می‌رسید، هرچند که برخی از دکورهای واقعی قطعاً زیبایی‌های جالبی داشتند. نمی‌دانم، این فیلم ممکن است برای برخی جذاب باشد، اما برای من بعید است که دوباره به سراغش بروم. **۲.۵/۵**