فیلم Outpost 2008

این فیلم می‌توانست بیشتر از آنچه که بود، باشد. پیش‌زمینه داستان عالی است، فضای فیلم به‌خوبی خلق شده، لباس‌ها و آرایش‌ها ترسناک هستند و شخصیت‌ها نیز نسبتاً قابل قبولند. با این حال، این حس ترس در نقطه‌ای از داستان نهایی که بیش از حد بزرگ‌نمایی شده، گم می‌شود که واقعاً تأسف‌بار است، زیرا فیلم به‌طرز خیره‌کننده‌ای زیباست و تماشاگر را با احساس نگرانی رضایت‌بخش همراه...

این فیلم می‌توانست بیشتر از آنچه که بود، باشد. پیش‌زمینه داستان عالی است، فضای فیلم به‌خوبی خلق شده، لباس‌ها و آرایش‌ها ترسناک هستند و شخصیت‌ها نیز نسبتاً قابل قبولند. با این حال، این حس ترس در نقطه‌ای از داستان نهایی که بیش از حد بزرگ‌نمایی شده، گم می‌شود که واقعاً تأسف‌بار است، زیرا فیلم به‌طرز خیره‌کننده‌ای زیباست و تماشاگر را با احساس نگرانی رضایت‌بخش همراه می‌کند. نمی‌توانم کمتر از سه ستاره به آن بدهم، ولی تنها به این دلیل که واقعاً این نوع فیلم‌ها را دوست دارم و با بازی‌های ویدئویی مانند Wolfenstein و Doom بزرگ شدم. روزی کسی این ایده را به‌طور کامل اجرا خواهد کرد و جنگی واقعی و دلخراش را به نمایش خواهد گذاشت. برخورد با نکات منفی واضح را ابتدا بیان می‌کنیم؛ نکاتی که منتقدان معمولاً از آن‌ها برای نقد فیلم‌های مستقل استفاده می‌کنند. فیلم «آوت‌پست» تازه نیست، به‌ویژه از نظر داستان، مکان و به‌خداییش، منطق. سازندگان به‌طور ضمنی به فیلم ترسناک «مه» اثر جان کارپنتری (ساخته 1980) اشاره کرده‌اند و همچنین به «نگهبان» اثر مایکل مان و «تقریباً انسانی» اثر کن ویدرهورن. با این حال، فیلم بارکر می‌تواند روی پای خود بایستد، زیرا جو سنگینی دارد که به‌خوبی با عناصر خونین ترکیب شده است. این فیلم به دنبال شوک‌های ارزان نیست. بارکر در نیم‌ساعت اول به‌طور آرامی داستان را پیش می‌برد و سپس به تدریج تنش را افزایش می‌دهد، در حالی که حس وحشتی که با پرده برداری از رازهای "آوت‌پست" همراه است، به‌طرز شدیدی حس می‌شود. علاوه بر فضای ترسناک پاداش‌دهنده که بر فیلم حاکم است، جنبه‌های فنی نیز به‌طرز قابل توجهی خوب عمل می‌کنند. کارگردانی بارکر غیرمداخله‌گر و آگاه از ریشه‌های ژانر خود است، و بخش انیمیشن به‌طرز مؤثری عمل می‌کند. فیلمنامه برنتون نیز مختصر و مفید است و به شخصیت‌ها اجازه می‌دهد نفس بکشند. همچنین، نقدی که به ذات وحشی‌گری نازی‌ها دارد و به‌نوعی «دی گلاکه» (Die Glocke) را در داستان گنجانده است، نباید نادیده گرفته شود؛ این جمله که «جنگ جهنم است» به‌خوبی در اینجا مصداق دارد. نکته قابل توجه در این تم «جنگ جهنم است» این است که سازندگان می‌گویند جنگ همیشه و همه‌جا وجود دارد؛ این فیلم نه تنها با یک پا در یک جنگ تاریخی و با پای دیگر در جنگی معاصر قرار دارد، بلکه هر یک از مزدوران نماینده یک سرباز از مناطق جنگی مختلف در سراسر جهان هستند. با در نظر گرفتن دره جنگلی دالبیاتی در نزدیکی قلعه داگلاس در اسکاتلند به‌عنوان نماینده شرق اروپا، گاوین استرازر در عکاسی کار شگفت‌انگیزی انجام می‌دهد. او به‌طور هوشمندانه رنگ‌ها را به حدی نزدیک به مونوکروم می‌سازد که به زمینه تاریخی داستان وزن می‌دهد و همچنین فضاهای داخلی را تنگ و claustrophobic کرده و جزئیات غنی خارجی را ثبت می‌کند. موسیقی جیمز سی‌مور برت یکی از بهترین‌ها برای یک فیلم ترسناک بریتانیایی با کیفیت پایین است و به‌خوبی با ضربان همراه است، و بازیگری نیز بدون زواید و متناسب با شخصیت‌ها است. با پایانی بدون فرار و به‌طرز مناسب تیره، «آوت‌پست» به دنبال جذب جمعیت پاپ‌کورن نیست. ممکن است به‌شدت تحت تأثیر فیلم‌های ترسناک قدیمی در جنگل‌ها باشد، اما به‌طور قطع نشان می‌دهد که چگونه باید این نوع فیلم‌ها ساخته شوند. 7 از 10.