فیلم Harmonium 2016

این دومین فیلم **کوجی فوکادا** است که درباره یک غریبه است که به آرامش ظاهری یک خانواده نفوذ می‌کند. غریبه ابتدا شروع به کار در کسب‌وکار خانگی خانواده می‌کند، سپس به خانه آن‌ها نقل مکان می‌کند و در ادامه روابط بین او و خانواده فاش و مورد سوءاستفاده قرار می‌گیرد. **کانجی فورتاچی** در فیلم اول، _Hospitalité_، نقش غریبه را بازی می‌کرد و در این فیلم...

این دومین فیلم **کوجی فوکادا** است که درباره یک غریبه است که به آرامش ظاهری یک خانواده نفوذ می‌کند. غریبه ابتدا شروع به کار در کسب‌وکار خانگی خانواده می‌کند، سپس به خانه آن‌ها نقل مکان می‌کند و در ادامه روابط بین او و خانواده فاش و مورد سوءاستفاده قرار می‌گیرد. **کانجی فورتاچی** در فیلم اول، _Hospitalité_، نقش غریبه را بازی می‌کرد و در این فیلم نقش مرد خانواده را بر عهده دارد. من این فیلم را بیشتر دوست دارم. هر زمان که یکی از صحنه‌های معرفی یک شخصیت شامل بازی بد در خوردن باشد، ساده‌ترین تعریف شخصیت ارائه می‌شود: شخصیت یک احمق است که در حال افول است. هم مرد خانواده و هم غریبه این‌گونه معرفی می‌شوند و هردو در نهایت بد از آب در می‌آیند. این یک غافلگیری نیست. بخش ابتدایی این فیلم پر از ناهنجاری‌های مستقل بد است، اما پس از اینکه این مقدمه‌های بی‌مزه تمام می‌شود، از جمله سخنرانی پس‌زمینه کسل‌کننده آسا نو که داستان را به حرکت در می‌آورد، فیلم ریتم خود را پیدا می‌کند. و این ریتم به طرز ترسناکی خوب است. و تنها در آن زمان است که غیرقابل پیش‌بینی می‌شود. در نیمه راه فیلم، تبادل شخصیتی وجود دارد و تلاش برای فهمیدن روابط و انگیزه‌ها واقعاً من را در تنگنا قرار داد. نیمه دوم فیلم بر روی لبه تیغ راه می‌رود. **آسا نو** به نظر من از حد خود فراتر رفته است. او این شخصیت را صدبار بازی کرده است. فکر نمی‌کنم کار خاصی در اینجا انجام دهد، اما او بد نیست. **کانجی فورتاچی** یک موجود ترسناک خوب است. در بخش اول سعی می‌کند به عنوان یک فرد ترسناک عمل کند و در این کار ناکام می‌ماند. در نیمه دوم، او واقعاً ترسناک می‌شود و عالی است. اما ستاره این فیلم **ماریکو تسوتسویی** در نقش همسر است. چهره‌اش به طرز عجیبی نمایان‌گر اندوه است. او به زیبایی همان رویکرد آرام ژاپنی را در برابر موقعیت‌های فوق‌العاده عجیب حفظ می‌کند. در فیلم چند لحظه بزرگ و تأثیرگذار وجود دارد که اگر من به جای او بودم، سرم منفجر می‌شد. نمی‌دانستم او چگونه واکنش نشان خواهد داد. او فوق‌العاده است. او به طرز حیرت‌انگیزی طبیعی به نظر می‌رسد. او به نظر می‌رسد که در حال پردازش اطلاعاتی است که برای اولین‌بار به او داده می‌شود، نه اینکه نقش پردازش اطلاعات را بازی کند. Bravo! وقتی می‌بینید که چه بر سر بچه می‌آید، این موضوع خنده‌دار، غم‌انگیز و فوق‌العاده عجیب است. این موضوع به طرز understated باقی می‌ماند که این خنده‌دار، غم‌انگیز و عجیب بودن را دوچندان می‌کند. هیچ ایده‌ای درباره پیام پایانی فیلم ندارم. به نظر می‌رسید انتزاعی و بی‌معنی باشد، اما برای من چیزها را خراب نکرد. من این فیلم را به کسانی که از بازی‌های بد در خوردن آزرده نمی‌شوند یا ممکن است صحنه‌های کلیشه‌ای بد را متوجه نشوند، و به کسانی که نسبت به نوشتن و بازی بد در مرحله راه‌اندازی فیلم بخشنده هستند، به شدت توصیه می‌کنم.