فیلم Chicago 2002

در میانه دهه ۲۰ میلادی، در شیکاگو، ولما کلی (کاترین زتا-جونز) و راکسی هارت (رنه زل‌ویگر) به خاطر قتل معشوقه‌هایشان در صف مرگ قرار می‌گیرند و با کمک یک وکیل ماهر (ریچارد گیر) به دنبال شهرتی هستند که آن‌ها را از چوبه دار نجات دهد. جان سی. رالی نقش شوهر دوست‌داشتنی اما احمق راکسی را بازی می‌کند و لاتیفاه در نقش زندان‌بان طمعکار حضور دارد. برخی...

در میانه دهه ۲۰ میلادی، در شیکاگو، ولما کلی (کاترین زتا-جونز) و راکسی هارت (رنه زل‌ویگر) به خاطر قتل معشوقه‌هایشان در صف مرگ قرار می‌گیرند و با کمک یک وکیل ماهر (ریچارد گیر) به دنبال شهرتی هستند که آن‌ها را از چوبه دار نجات دهد. جان سی. رالی نقش شوهر دوست‌داشتنی اما احمق راکسی را بازی می‌کند و لاتیفاه در نقش زندان‌بان طمعکار حضور دارد. برخی این موزیکال طنزآمیز را به خاطر محتوای ناپسندش مورد انتقاد قرار می‌دهند، اما نشان دادن فساد رسانه‌ها و سیستم قضایی بدون نمایش این ناپسندی‌ها دشوار است. این همان نقطه قوت نمایشنامه اصلی "شیکاگو" در سال ۱۹۲۶ و تمامی نسخه‌های بعدی آن، از جمله این فیلم تحسین‌شده در سال ۲۰۰۲ است: نشان دادن و به طرز کنایه‌آمیز محکوم کردن ناپسندی‌ها از طریق یک موزیکال خنده‌دار. "شیکاگو" بدون ناپسندی، مانند "آپوکالیپس حال" بدون جنگ است. باور کنید یا نه، این فیلم بر اساس زنان واقعی، بیولا آنان (نماینده راکسی) و بلوا گارتنر (ولما)، که به خاطر قتل معشوقه‌هایشان در بهار ۱۹۲۴ در دو حادثه غیرمرتبط زندانی شدند، ساخته شده است. روایت‌های واقعی پر از ماجراهای جنسی و خشونت‌آمیز بود و هر دو در نهایت تبرئه شدند. موریین دالاس واتکینز نویسنده نمایشنامه اصلی است که به عنوان یک طعنه تند به فقدان اخلاق در شیکاگو در دوران پرشور دهه ۲۰ نوشته شده است. جالب است که واتکینز خبرنگار روزنامه شیکاگو تریبون بود که دادگاه‌های پرطرفدار را پوشش می‌داد و در فیلم به عنوان ماری سان‌شاین (کریستین بارانسکی) نمایندگی می‌شود. چندین شخصیت حاشیه‌ای نیز بر اساس افراد واقعی که در این درام نقش داشتند، ساخته شده‌اند. من چندان به موزیکال‌ها علاقه‌مند نیستم، به جز مواردی مانند "مولن روژ" (۱۹۵۲) و "جادوگر اوز" (۱۹۳۹)، اما "شیکاگو" به خاطر تعداد زیادی زن زیبا که در لباس‌های کم‌حجم دهه ۲۰ در حال رقص هستند، برای من جذاب است. این همان دلیلی است که من به اسکیت روی یخ علاقه‌مندم. پس از تصویب اصلاحیه نوزدهم، زنان آمریکایی به آزادی‌های تازه یافته خود می‌بالیدند و "شیکاگو" این رهایی شادمانه را به تصویر می‌کشد. من همچنین به "شیکاگو" به خاطر بازی‌های عالی ریچارد گیر و برخی قطعات خلاقانه، مانند عروسکی و رقص تپ، ارادت دارم. تمام نمایش‌های موزیکال در تخیل راکسی روی می‌دهد، به جز نمایش ابتدایی "All that Jazz" که توسط ولما در کلوپ اجرا می‌شود و نمایش نهایی که شامل هر دو ولما و راکسی است. این فیلم مدت ۱ ساعت و ۵۳ دقیقه است.