فیلم Rebel Without a Cause 1955

این فیلم نمادین و با اهمیت فرهنگی، به جاودانگی جیمز دین کمک کرده است. این یکی از آن فیلم‌های کلاسیک است که موضوع آن شورش جوانان و تقابل نسل‌هاست. بدون شک این فیلم خوب است، داستانی قوی و بازیگران توانمندی دارد و به نوعی نقطه عطفی در کارنامه کوتاه جیمز دین به شمار می‌آید و همچنان در چرخه‌های کلاسیک و شبکه‌های تلویزیونی مخصوص به نمایش درمی‌آید. فیلم...

این فیلم نمادین و با اهمیت فرهنگی، به جاودانگی جیمز دین کمک کرده است. این یکی از آن فیلم‌های کلاسیک است که موضوع آن شورش جوانان و تقابل نسل‌هاست. بدون شک این فیلم خوب است، داستانی قوی و بازیگران توانمندی دارد و به نوعی نقطه عطفی در کارنامه کوتاه جیمز دین به شمار می‌آید و همچنان در چرخه‌های کلاسیک و شبکه‌های تلویزیونی مخصوص به نمایش درمی‌آید. فیلم به خوبی رابطه دشوار بین والدین و فرزندان را در خانواده‌های ثروتمند بررسی می‌کند و نشان می‌دهد که این تنش چگونه بر رفتارهای بزهکارانه جوانان تأثیر می‌گذارد. این جوانان در خانه‌هایی زندگی می‌کنند که در آن عشق واقعی وجود ندارد و تنها یک روال منظم برقرار است، جایی که مراقبت والدین محدود به کالاهای مادی و عمل دادن چیزهاست. این موضوع باعث می‌شود که آنها انقلابی درونی داشته باشند که باید از طریق شیطنت‌ها و خرابکاری‌ها ابراز کنند، شیطنت‌هایی که والدین نادیده می‌گیرند یا آن را به عنوان پیامد تأثیرات منفی می‌دانند. اینکه فرزندان خانواده‌های ثروتمند هستند، تنها بر پیچیدگی شیطنت‌هایشان می‌افزاید: به عنوان مثال، مسابقه با خودروهای دزدیده شده. چند نوجوان عصبانی با پدران ثروتمند هنوز هم چنین کارهایی انجام می‌دهند؟ این فیلم به طور ماهرانه‌ای به کارگردانی نیکلاس ری ساخته شده و بودجه بالایی داشته که اجازه تولید باکیفیت را فراهم کرده است. فیلم‌برداری عالی است و دکور و لباس‌ها بی‌نظیر هستند (به ویژه خانه والدین دین و عمارت متروکه‌ای که بخشی از صحنه‌های پایانی در آن اتفاق می‌افتد) و خودروهای استفاده شده زیبا هستند. مو و لباس جیمز دین نقش مهمی در مد جوانان آن زمان داشت و موسیقی متن به خوبی همه چیز را همراهی می‌کند. اما چیزی که این فیلم را به طور خاص متمایز می‌کند، کیفیت عالی بازیگران و عملکرد آنهاست، به ویژه بازی بی‌نظیر جیمز دین. او در نقش خود کاملاً قابل باور است، با وجود اینکه کمی از سن شخصیت خود بزرگتر است. صحنه آغازین شایسته یک آنتولوژی است و همچنین آن دعوای با تیغ‌ها که نزدیک رصدخانه گریفیت اتفاق می‌افتد. ناتالی وود نیز در این فیلم درخشان است: او در آن زمان تقریباً سن مناسبی داشت و استعداد لازم را دارا بود، همچنین بسیار زیبا و کاریزما بود. سال مینئو نقش بسیار دراماتیکی را ایفا می‌کند و حضور او در این فیلم یکی از نقاط عطف کارنامه‌اش است. در آخر، باید از جیم بکاس و ماریتا کانتی نیز تقدیر کرد که در نقش‌های کم‌ارزش‌تر اما مؤثر سهم خوبی در فیلم داشتند. نکته جالبی که به تازگی متوجه شدم این است که سه بازیگر اصلی این فیلم همگی قبل از چهل و پنج سالگی فوت کردند و هر یک مرگ‌های مرموز و خشونت‌آمیزی داشتند. همه می‌دانند که جیمز دین در نتیجه یک تصادف رانندگی ناگوار، چند ماه پس از ساخت این فیلم جان باخت. اما در سال ۱۹۷۶، سال مینئو نیز به طرز غم‌انگیزی در حین سرقت از خانه‌اش با چاقو کشته شد. چند سال بعد، در سال ۱۹۸۱، نوبت به ناتالی وود رسید که در شرایطی عجیب غرق شد، در حین یک سفر دریایی در سواحل کالیفرنیا.