فیلم Ferrari 2023

فیلم "فراری" پتانسیل تبدیل شدن به یک بیوگرافی به یادماندنی را دارد، اما در بررسی شخصیت‌های محور داستان، از تمرکز عاطفی عمیق‌تری برخوردار نیست. آدام درایور عملکرد بسیار خوبی دارد، اما پنه‌لوپه کروز با یک بازی عاطفی و ویرانگر به وضوح خود را متمایز می‌کند. گفت‌وگوهای بین زوج اصلی، برجسته‌ترین نکات فیلمی است که به طور ناگهانی به مسائلی خارج از هسته خانواده می‌پردازد و این...

فیلم "فراری" پتانسیل تبدیل شدن به یک بیوگرافی به یادماندنی را دارد، اما در بررسی شخصیت‌های محور داستان، از تمرکز عاطفی عمیق‌تری برخوردار نیست. آدام درایور عملکرد بسیار خوبی دارد، اما پنه‌لوپه کروز با یک بازی عاطفی و ویرانگر به وضوح خود را متمایز می‌کند. گفت‌وگوهای بین زوج اصلی، برجسته‌ترین نکات فیلمی است که به طور ناگهانی به مسائلی خارج از هسته خانواده می‌پردازد و این مسائل را به طرز غیرقابل توجهی و گذرا نشان می‌دهد، علاوه بر اینکه یک زیر داستان خاص را به طور بیش از حد دراماتیک می‌کند. سکانس‌های مسابقه‌ای به خوبی ساخته شده‌اند. این فیلم به هدف اصلی خود در روایت داستان مردی پیچیده که زندگی‌اش بسیار غم‌انگیزتر از آنچه تصور می‌شود، دست می‌یابد. امتیاز: B- شاید آدام درایور فکر می‌کرده که نقش خود در "خانه گوچی" (۲۰۲۱) او را برای بازی در نقش شخصیت اصلی و نوآور ایتالیایی دنیای موتور اسپورت واجد شرایط‌تر می‌کند، اما آنچه که ما در اینجا مشاهده می‌کنیم بیشتر شبیه به "ماسترو" با بازی بردلی کوپر است. البته، سکانس‌های فوق‌العاده‌ای از مسابقات وجود دارد، هرچند شاید در ابتدای فیلم که صورت درایور به طور مصنوعی درون یک ماشین قرار داده شده باشد، مانند قرار دادن صورت یک کودک بر روی کارت تولد. بخش عمده‌ای از این فیلم بیشتر به بررسی زندگی پرتنش او با لورا (پنه‌لوپه کروز که به طرز غیرمعمولی بی‌روح به نظر می‌رسد) و نحوه مدیریت خانواده‌اش - و تراژدی‌های گذشته‌شان - در کنار خانواده دومی‌اش با لینا (شایلین وودلی) و پسرش پیرو (جوزپه فستینز) می‌پردازد که همسرش از آن‌ها اطلاعی ندارد! کسب‌وکار در حال مبارزه است. تولیدکننده ماشین دیگر هزینه‌های ماشین‌های مسابقه را نمی‌پردازد و با ورشکستگی در آستانه، انزو باید تمام تخم‌مرغ‌هایش را در سبد مسابقه مایلی میلیا بگذارد و امیدوار باشد که برنده شود و فروش بیشتری را ایجاد کند. این نیم‌ساعت آخر است که فیلم را به زندگی می‌آورد. شما می‌توانید تقریباً بوی دود موتور را حس کنید در حالی که ماشین‌ها در جاده‌های باریک و خطرناک ایتالیا پس از جنگ به سرعت می‌رانند. همچنین نشانه‌ای از احترام بین رانندگان و آگاهی از احترامی که به یکدیگر دارند وجود دارد - به ویژه که می‌دانیم مرگ و فاجعه اغلب در آن کابین نیز حضور دارند. در بهترین حالت، این فیلم به سبکی مستند و با عکاسی عالی، احساسی و شدید است، اما در عین حال، پر از درام‌های بی‌معنا و سردرگم‌کننده است و شخصیت اصلی آن جذابیتی ندارد. هرچند از آن متنفر نبودم، اما خیلی بیشتر به یک ازدواج معیوب پرداخته شده بود و نه به مهندسی که باعث شده بود به داستان اهمیت بدهم.