فیلم Easy Rider 1969

**جستجوی آزادی** اگر نمی‌توانید با جنبش ضدفرهنگی اواخر دهه 60 و اوایل دهه 70 و تمام آنچه که با آن همراه بود (هیپی‌ها، مواد مخدر، شنا کردن برهنه، روابط آزاد و کمون‌ها) کنار بیایید، پیشنهاد می‌کنم از "ایزی رایدر" دوری کنید. برای بقیه، این فیلم یک اثر عالی از اواخر دهه 60 (که در سال 1968 فیلم‌برداری شده) است که به بررسی ماهیت آزادی و جستجوی...

**جستجوی آزادی** اگر نمی‌توانید با جنبش ضدفرهنگی اواخر دهه 60 و اوایل دهه 70 و تمام آنچه که با آن همراه بود (هیپی‌ها، مواد مخدر، شنا کردن برهنه، روابط آزاد و کمون‌ها) کنار بیایید، پیشنهاد می‌کنم از "ایزی رایدر" دوری کنید. برای بقیه، این فیلم یک اثر عالی از اواخر دهه 60 (که در سال 1968 فیلم‌برداری شده) است که به بررسی ماهیت آزادی و جستجوی آن می‌پردازد. پیتر فوند و دنیس هاپر در نقش‌های وایت و بیلی، دو هیپی که با موتورسیکلت از لس آنجلس به نیواورلئان سفر می‌کنند تا در جشن ماردی گرا شرکت کنند، بازی می‌کنند. در طول راه، آنها با مناظر زیبا، یک کمون، زندان، دوستان جدید، دشمنان غیرمنتظره، مواد مخدر فراوان و یک خانه‌ فساد مواجه می‌شوند. جک نیکلسون به عنوان یکی از دوستانی که آنها ملاقات می‌کنند، در این فیلم درخشان است و کارن بلک و تونی باسی هم در نقش دو فاحشه در نیواورلئان بازی می‌کنند. آنچه "ایزی رایدر" را بزرگ می‌کند این است که فراتر از یک ماجراجویی جاده‌ای با چاشنی وسترن مدرن است (یعنی کابوی‌ها بر روی "اسب‌های" موتوری). این فیلم عمق زیادی دارد که آن را از فیلم‌های موتورسواری معمولی آن دوران متمایز می‌کند. واقعاً درباره آزادی یا فقدان آن است. وایت و بیلی قطعاً مقداری از آزادی را درک می‌کنند و به شدت به دنبالش هستند، اما به طرز کنایه‌آمیزی به خاطر خواسته‌های جسمی و اعتیادهای رو به رشد خود به شدت در زنجیر هستند و تنها مقداری از آن را به دست می‌آورند. وایت در نزدیکی پایان فیلم می‌گوید: "ما آن را خراب کردیم؛ واقعاً خراب کردیم" و وقتی متوجه می‌شود که آزادی مانند آب از دستانشان لیز خورده است. شخصیت نیکلسون، جورج، بیشتر بر آنچه در حال رخ دادن است تسلط دارد، اما او نیز قطعاً با مسائل خود دست و پنجه نرم می‌کند. هیپی‌های کمون به نظر می‌رسد از زنجیره‌های جامعه فرار کرده‌اند، اما به چه قیمتی؟ دلیلی وجود دارد که کمون‌ها در آمریکا واقعاً رواج پیدا نکردند و فیلم نشان می‌دهد چرا. در یک مصاحبه با رولینگ استون در اوایل دهه 70، فوند اشاره کرد که وایت نماینده همه کسانی است که احساس می‌کنند آزادی را می‌توان خرید و می‌توان از طریق چیزهای دیگر، مانند موتورسواری در سرتاسر کشور یا مصرف ماری‌جوانا آزادی را پیدا کرد. او اعتراف کرد که "ایزی رایدر" در واقع درباره فقدان آزادی در تمدن مدرن غربی است. وایت و بیلی اشتباه می‌کنند. بنابراین، مناسب‌ترین کاری که نویسندگان (فوند و هاپر) می‌توانستند در پایان انجام دهند... (نمی‌توانم اوج داستان را فاش کنم). به نوعی، آنها در حال خودویرانی بودند، که فوند ادعا کرد آمریکا در حال انجام آن است. او گفت بینندگان معمولاً به پایان فیلم با تأسف واکنش نشان می‌دهند و می‌گویند: "به آن سرخ‌نک‌های وحشتناک نگاه کنید، blah, blah, blah." اما "ایزی رایدر"، او اشاره کرد، یک اصطلاح جنوبی برای مرد فاحشه است، نه دلال، بلکه مردی که با او زندگی می‌کند. او سوار راحتی است. و این همان چیزی است که او ادعا می‌کند برای آمریکا اتفاق افتاده - آزادی به یک فاحشه تبدیل شده و ما همه سوار بر راحتی هستیم. پس پاسخ چیست؟ پاسخ آنجاست و کاملاً واضح است، اما من به کسی نخواهم داد. جستجو کنید و خواهید یافت. این ممکن است باعث شود در هنگام تماشای فیلم بار دیگر به فکر فرو بروید. برخی از بینندگان مدرن با اختلال کم‌توجهی این فیلم را کسل‌کننده می‌دانند، اما من آن را از ابتدا تا انتها به طرز عجیبی جذاب می‌یابم. اوج داستان هم به یک اندازه ناگهانی، قدرتمند، شوکه‌کننده و فراموش‌نشدنی است. این فیلم به مدت 1 ساعت و 35 دقیقه است و در کالیفرنیا، آریزونا، نیومکزیکو، یوتا (دره یادبود) و لوئیزیانا فیلم‌برداری شده است. نمره: A