فیلم Broadcast News 1987

این فیلم در مورد محیط پررقابت یک اتاق خبر آمریکایی در زمانی است که توجه مدیران از ارزش‌های قوی روزنامه‌نگاری به سمت معیارهای مبتنی بر آمار بینندگان تغییر می‌کند. ویلیام هرت (“گرونیک”) مطمئناً مردی جذاب برای جایگاه مجری خبر است، اما دانش و gravitas همکار و رقیبش “آلتمان” (آلبرت بروکس) را ندارد که با سبک خاص و گاه تحقیرآمیزش در صحنه می‌درخشد. تهیه‌کننده اجرایی “جین”...

این فیلم در مورد محیط پررقابت یک اتاق خبر آمریکایی در زمانی است که توجه مدیران از ارزش‌های قوی روزنامه‌نگاری به سمت معیارهای مبتنی بر آمار بینندگان تغییر می‌کند. ویلیام هرت (“گرونیک”) مطمئناً مردی جذاب برای جایگاه مجری خبر است، اما دانش و gravitas همکار و رقیبش “آلتمان” (آلبرت بروکس) را ندارد که با سبک خاص و گاه تحقیرآمیزش در صحنه می‌درخشد. تهیه‌کننده اجرایی “جین” (هالی هانتر) تلاش می‌کند اوضاع را در حالت تعادل نگه دارد، در حالی که مطمئن نیست کدام یک از این دو مرد را می‌خواهد. در برخی از لحظات، جو اینجا بسیار پرانرژی است، با فعالیت‌های سریع، طنز تند و روحیه‌ای به شدت رقابتی که به این محیط کاری بسیار واقعی، اعتبار می‌بخشد. گاهی اوقات، داستان عاشقانه‌ای وجود دارد که واقعاً لازم نیست - این سه‌گانه به آن نیازی نداشت، اما به‌طور کلی هانتر در نقش خود عالی است. او به راحتی چندین نقش را بازی می‌کند و سعی می‌کند احساسات شخصی و حرفه‌ای‌اش را نسبت به این دو مرد که شخصیت‌هایی را به ما ارائه می‌دهند که می‌توانیم به آن‌ها بخندیم و به یک اندازه از آن‌ها متنفر باشیم، مدیریت کند. من سال‌ها در تلویزیون زنده کار کردم و همیشه مهارت کسانی را که می‌توانند همزمان صحبت کنند، گوش دهند، نگاه کنند و واکنش نشان دهند، تحسین می‌کنم - صحنه‌ای که “آلتمان” بیچاره در حین پخش زنده نیمی از وزن بدنش را از دست می‌دهد هنوز هم مرا به لرزه می‌اندازد. این فیلم در طول ۳۵ سال گذشته کمی از قدرتش کاسته شده، اما با یادآوری این‌که این یکی از اولین فیلم‌ها بود که نشان می‌دهد این شغل‌ها چقدر سخت هستند، هنوز هم تماشای آن لذت‌بخش است. “اخبار پخش” به شدت طولانی است و بر روی معرفی‌های غیرضروری سه شخصیت اصلی در ابتدای فیلم اصرار دارد که هیچ ارتباطی به آن‌ها به عنوان بزرگسالان ندارد، اما علاوه بر این، فیلم به طور موفقیت‌آمیزی نگاهی جذاب به دنیای فشار و رقابت در روزنامه‌نگاری تلویزیونی ارائه می‌دهد و باید به خاطر برجسته کردن روند نگران‌کننده ارتقاء مجریان اخبار به وضعیت سلبریتی ستایش شود. آن‌ها در تلاشند اخبار را به مردم بفروشند گویی که چیزی جز یک محصول دیگر نیست. این یک تغییر نگران‌کننده است وقتی تصویر مجری خبر بر اهمیت رویدادهای جهانی غلبه می‌کند تنها به این دلیل که آن‌ها قادر به جذب بینندگان قابل توجهی برای یک کانال خاص هستند و با انجام این کار، کارنامه‌ی خود را ارتقا می‌دهند، در حالی که اصول روزنامه‌نگاری به حاشیه رانده می‌شود و اولویت آن‌ها همیشه باید دنبال کردن حقیقت باشد.