فیلم Dawn of the Planet of the Apes 2014

فیلم بسیار حماسی و جذابی است، با داستانی قوی و گرافیک خیره‌کننده. این فیلم به شدت توصیه می‌شود که با خانواده تماشا شود. داستان شاید به‌خودش originality نداشته باشد و به نوعی به آثار شکسپیر شبیه باشد، اما به خوبی شکل گرفته است و اجرای سرکیس بی‌نظیر است. انیمیشن میمون‌ها که در فیلم قبلی نیز عالی بود، به سطحی رسیده که می‌توان به راحتی باور کرد...

فیلم بسیار حماسی و جذابی است، با داستانی قوی و گرافیک خیره‌کننده. این فیلم به شدت توصیه می‌شود که با خانواده تماشا شود. داستان شاید به‌خودش originality نداشته باشد و به نوعی به آثار شکسپیر شبیه باشد، اما به خوبی شکل گرفته است و اجرای سرکیس بی‌نظیر است. انیمیشن میمون‌ها که در فیلم قبلی نیز عالی بود، به سطحی رسیده که می‌توان به راحتی باور کرد که آن‌ها از بازیگران انسانی واقعی‌تر هستند. شاید فیلم کمی طولانی باشد، اما زمان خوبی برای یک فیلم غیر احمقانه است. پس از شیوع "آنفولانزای میمونی" که تقریباً تمدن بشری را نابود کرده، کاوشی در جنگل برای بررسی بقایای یک سد قدیمی "مالکم" (جیسون کلارک) را - به طور نسبتاً تهاجمی - با میمون‌هایی که در جنگل زندگی می‌کنند، آشنا می‌کند. "سزار" (اندی سرکیس) رهبر آن‌هاست و به دنبال ایجاد صلح است، بنابراین به وضوح می‌گوید که هرکسی باید در قلمرو خود بماند و به دیگری کاری نداشته باشد. با این حال، به نظر می‌رسد که انسان‌ها به سد نیاز دارند و پس از یک سری درگیری‌ها، موفق می‌شوند میمون‌ها را قانع کنند که اجازه دهند تلاش کنند دیناموها را به کار بیندازند - قبل از اینکه آنچه از شهرشان باقی مانده، از انرژی خالی شود. این آتش‌بس ناپایدار مخالفانی از هر دو طرف دارد، اما این "کوبا" (توبی کبل) است که در نهایت گامی برمی‌دارد که نشان می‌دهد جنگ قابل اجتناب نیست. کدام طرف در نهایت پیروز خواهد شد؟ آیا هیچ‌یک از طرفین واقعاً پیروز می‌شوند؟ مت ریوز در اینجا به خوبی کار می‌کند. او احساس تهدید بین دو طرف را به‌خوبی مدیریت می‌کند و اجازه می‌دهد احساسات اولیه دوستی و امید به ترس، خیانت و خصومت تبدیل شود. شخصیت‌ها - به‌ویژه در میان کسانی که مدت‌هاست از زندگی در زیر سلطه بشریت خسته شده‌اند - نیز به‌خوبی به تصویر کشیده شده‌اند. "کوبا" شخصیتی تقریباً شرور دارد و بی‌رحمی و بی‌اخلاقی او باعث می‌شود سزار اصلی نیز خجالت بکشد. عکاسی به‌طور هوشمندانه‌ای با استفاده از سناریوهای شهری و جنگلی ویران‌شده، غنای بیشتری به جلوه‌های ویژه و ظاهر کلی خشونت و هرج‌ومرج می‌دهد که در انتهای فیلم به وضوح نشان می‌دهد که این تنها پایان قسمت اول است. این یک داستان محکم و پر از شخصیت است که لزوماً بهبود یافته از نسخه‌های اصلی نیست، اما قطعاً دنباله‌ای قوی و شایسته است.