Otto Sander

بیوگرافی

اتو ساندر (به آلمانی: [ˈɔtoː ˈzandɐ]؛ 30 ژوئن 1941 – 12 سپتامبر 2013) یک بازیگر آلمانی فیلم، تئاتر و صدا بود. ساندر در کاسل بزرگ شد و در سال 1961 از فریدریش‌گیمنزیوم فارغ‌التحصیل شد. پس از ترک مدرسه، خدمت نظامی‌اش را در سال‌های 1961/62 در بوندس‌مارینه گذراند و به عنوان فنریک...

اتو ساندر (به آلمانی: [ˈɔtoː ˈzandɐ]؛ 30 ژوئن 1941 – 12 سپتامبر 2013) یک بازیگر آلمانی فیلم، تئاتر و صدا بود. ساندر در کاسل بزرگ شد و در سال 1961 از فریدریش‌گیمنزیوم فارغ‌التحصیل شد. پس از ترک مدرسه، خدمت نظامی‌اش را در سال‌های 1961/62 در بوندس‌مارینه گذراند و به عنوان فنریک ذخیره خارج شد. سپس ساندر به تحصیل در علوم تئاتر، تاریخ هنر و فلسفه پرداخت. در سال 1965 اولین بار در نمایش‌های اتاقی دوسلدورف به صحنه رفت. پس از اولین کار سینمایی‌اش در همان سال، تحصیلاتش را در سال 1967 رها کرد و به مونیخ رفت تا به عنوان یک بازیگر تمام‌وقت فعالیت کند. کارنامه‌اش به شدت با تئاتر شابونه در برلین تحت مدیریت پیتر اشتاین مرتبط است. از سال 1980 به بعد، ساندر در چندین صحنه تئاتر برلین ظاهر شد، از جمله در شیلرتئاتر در سال 1981، در فریه وولکسبونه در سال 1985 و در سال 1989 در کمدی آم کرفورستندام. اخیراً او در هائوپتمان فون کپنیک در شاپیلهاوس بوخوم (2004) بازی کرد. در سال 1990، او عضو هیئت داوران در چهل‌امین جشنواره بین‌المللی فیلم برلین بود. از معروف‌ترین نقش‌های سینمایی‌اش می‌توان به فرشته کاسیل در «بال‌های آرزو» و دنباله‌اش «دور، این‌قدر نزدیک!» از ویم وندرس و یک فرمانده زیردریایی دچار شوک، کاپیتان‌لوتنانت فیلیپ تامسن، در فیلم «داست بوت» به کارگردانی ولفگانگ پترسن اشاره کرد. ساندر همچنین در «درام قوطی» (1979) به عنوان یک ترومپت‌زن و در «کمدین هارمونیست‌ها»، یک بیوگرافی درباره گروه موسیقی هم‌نام، ظاهر شد. او همچنین در فیلم «قول» در نقش یک استاد دانشگاه درباره تقسیم برلین به وسیله دیوار بازی کرد. در سال 1999 در فیلم «اینشتین سکس» به کارگردانی روزا فون پراونهایم نقش آفرینی کرد.