Margalo Gillmore

بیوگرافی

از ویکی‌پدیا، دانشنامه آزاد او یک بازیگر نسل چهارم از طرف پدرش است و در آکادمی هنرهای دراماتیک آمریکا آموزش دیده است. دوران بازیگری او از نمایش "تکه کاغذ" در ۱۹۱۷ تا موزیکال "سفر دریایی" نوئل کورد در برادوی در ۱۹۶۱ ادامه داشت. او در نمایش ۱۹۱۹ "خانم مشهور فیر" که...

از ویکی‌پدیا، دانشنامه آزاد او یک بازیگر نسل چهارم از طرف پدرش است و در آکادمی هنرهای دراماتیک آمریکا آموزش دیده است. دوران بازیگری او از نمایش "تکه کاغذ" در ۱۹۱۷ تا موزیکال "سفر دریایی" نوئل کورد در برادوی در ۱۹۶۱ ادامه داشت. او در نمایش ۱۹۱۹ "خانم مشهور فیر" که با هنری میلر و بلانش بیتس بازی کرد، مورد توجه منتقدان قرار گرفت. در ۱۹۲۱ او نقش بیمار مبتلا به سل، آیلین کارمودی را در "کاه" اوژن او نیل بازی کرد و در ۱۹۴۵ نقش کی ثورندایک را در نمایش برنده جایزه پولیتزر "وضعیت اتحادیه" به عهده گرفت. گیلور به‌طور منظم با تئاتر گیلد همکاری داشت. او در ۱۹۱۳ در ۱۶ سالگی به‌عنوان یک بازیگر مکمل در یک فیلم صامت برای استودیوهای ویتاگراف بازی کرد و در ۱۹۲۸ در یک فیلم کوتاه به نام "دختر خانگی" ظاهر شد. گیلور در ۱۹۳۲ با نقش اصلی در "سرکش" به دنیای سینما قدم گذاشت، اما دوباره تا دهه ۱۹۵۰ در فیلم‌هایی مانند "دلیل برای نگرانی!"، "بیگانگان کامل"، "جامعه عالی" (۱۹۵۶) و "بالا و پایین" (۱۹۵۹) روی پرده نرفت. در طول جنگ جهانی دوم، گیلور در تولید سیار "بارت‌ها در خیابان ویمپول" نقش داشت. این تولید شامل بسیاری از بازیگران اصلی برادوی بود که به‌سرپرستی بازیگر اصلی، کاترین کورنل و کارگردانی همسر کورنل، گاتری مک‌کلینتیک انجام می‌شد. این نمایش به سربازان در ایتالیا، فرانسه و انگلیس سرگرمی می‌داد و به چند مایلی خط مقدم در هلند رسید و بازیگران هر روز به بیمارستان‌های نظامی سر می‌زدند. او نقش خانم دارلینگ را در نسخه‌های برادوی و تلویزیونی "پیتر پن" با بازی ماری مارتین ایفا کرد. او عضو میز گرد مشهور الگونکوین بود. در ۳۰ ژوئن ۱۹۸۶، گیلور در ۸۹ سالگی بر اثر سرطان درگذشت. بقایای او در قبرستان آرون، شهرستان واکر، آلاباما به خاک سپرده شد.