بیوگرافی
ایرین منینگ (با نام واقعی اینز هارووت، زاده ۱۷ ژوئیه ۱۹۱۲ – درگذشته ۲۸ مه ۲۰۰۴) یک بازیگر و خواننده آمریکایی بود.
منینگ در ۱۷ ژوئیه ۱۹۱۲ در سینسیناتی، اوهایو، در یک خانواده متشکل از پنج خواهر و برادر به دنیا آمد. هر دو والدین او خواننده بودند. خانواده‌اش دوست داشتند...
ایرین منینگ (با نام واقعی اینز هارووت، زاده ۱۷ ژوئیه ۱۹۱۲ – درگذشته ۲۸ مه ۲۰۰۴) یک بازیگر و خواننده آمریکایی بود.
منینگ در ۱۷ ژوئیه ۱۹۱۲ در سینسیناتی، اوهایو، در یک خانواده متشکل از پنج خواهر و برادر به دنیا آمد. هر دو والدین او خواننده بودند. خانواده‌اش دوست داشتند به پیک‌نیک‌های بیرون از خانه بروند که فعالیت اصلی آن آوازخوانی گروهی بود. این محیط خانوادگی به ایرن کمک کرد تا از سنین پایین به آوازخوانی علاقه‌مند شود. خواهرانش بعداً شکایت کردند که ایرن کوچک در خواب آواز می‌خواند و آنها را بیدار نگه می‌داشت. منینگ به عنوان یک خواننده اپرا در مدرسه موسیقی ایستمن در راچستر آموزش دید.
در حین اجرای یک نمایش تمام‌زن USO در انگلستان، ایرن در سال ۱۹۴۴ از او خواسته شد که با رهبر گروه گلن میلار همکاری کند. میلار در حال ضبط آهنگ‌های سوئینگ برای پخش به آلمان نازی به عنوان بخشی از سیستم پخش آمریکا در اروپا بود. به دلیل اینکه او پیش از جنگ جهانی دوم یک ستاره اپرای سبک بود و به زبان آلمانی آواز می‌خواند، از او خواسته شد که برخی از آهنگ‌های پاپ آمریکایی که به زبان آلمانی ترجمه شده بودند را اجرا کند.
او به‌طور کوتاه در نخستین فیلم‌هایش به عنوان هوپ منینگ اعتبار یافت، زیرا در سال ۱۹۳۶ با سیستم استودیوهای جمهوری وارد عرصه شد. نخستین فیلم او او را به عنوان بازیگر اصلی در یک وسترن، «گاراژ قدیمی»، در مقابل جین آتری قرار داد. ایرن یک بار به شوخی گفت که "او اپرای سبک را برای یک اپرای اسبی ترک کرده است."
تا اوایل دهه ۱۹۴۰، ایرن به عنوان یک بازیگر و خواننده قراردادی در سیستم استودیو برادران وارنر مشغول به کار بود. او احتمالاً به‌عنوان دیوای "فی تمپل‌تون" در فیلم یانکی دودل دندی (۱۹۴۲) در کنار جیمز کگنی به یاد آورده می‌شود. در این فیلم، او صحنه‌ای داشت که باید همزمان بازی می‌کرد، آهنگ "مری" را می‌خواند و پیانو می‌نواخت. او با همفری بوگارت در فیلم «شوت بزرگ» (۱۹۴۲) و با دنیس مورگان در هر دو فیلم «آواز صحرا» (۱۹۴۳) و «درخشش، ماه برداشت» (۱۹۴۴) بازی کرد.
قرارداد او توسط مترو-گلدوین-مایر (MGM) خریداری شد تا مهارت‌های آوازخوانی او را به عنوان تهدیدی برای ژانت مک‌دونالد که با خواسته‌های دشوارش MGM را به زحمت انداخته بود، قرار دهد. در خفا، منینگ ادعا کرد که او خواننده بهتری است. مشکل بین مک‌دونالد و MGM کاهش یافت و قرارداد منینگ بدون هیچ ظهوری در فیلمی از MGM لغو شد. در مجموع، ایرن منینگ دوازده فیلم ساخت.
صحنه موسیقی در نیمه دوم دهه ۱۹۴۰ با «روز قبل از بهار» در برادوی و همچنین «دو باری خانم بود» و «سرنادی در لندن» اولویت پیدا کرد. او در انگلستان ماند و در برنامه تلویزیونی خود در بی‌بی‌سی به نام «یک آمریکایی در انگلستان» تا سال ۱۹۵۱ ظاهر شد، زمانی که به ایالات متحده برای کار تلویزیونی و در کلوپ‌های شبانه بازگشت. در نهایت، او به تدریس بازیگری و آواز بازنشسته شد.
منینگ در ۲۸ مه ۲۰۰۴ در خانه‌اش در سن کارلوس، کالیفرنیا، در سن ۹۱ سالگی بر اثر نارسایی قلبی congestive heart failure درگذشت.
نمایش بیشتر
