فیلم Words of War 2025

قبل از حمله وحشیانه روسیه به اوکراین، فدراسیون تحت رهبری ولادیمیر پوتین، کمپین غیرقابل توصیفی از خشونت را علیه مردم چچن در تلاش برای تبدیل شدن به یک ایالت مستقل آغاز کرد. با این حال، جنایات وحشیانه و نسل‌کشی که بر جمعیت چچن تحمیل شد، در آن زمان به‌ویژه در میان شهروندان روسی به‌خوبی شناخته شده نبود. اما یک روزنامه‌نگار شجاع خواست تا این وضعیت...

قبل از حمله وحشیانه روسیه به اوکراین، فدراسیون تحت رهبری ولادیمیر پوتین، کمپین غیرقابل توصیفی از خشونت را علیه مردم چچن در تلاش برای تبدیل شدن به یک ایالت مستقل آغاز کرد. با این حال، جنایات وحشیانه و نسل‌کشی که بر جمعیت چچن تحمیل شد، در آن زمان به‌ویژه در میان شهروندان روسی به‌خوبی شناخته شده نبود. اما یک روزنامه‌نگار شجاع خواست تا این وضعیت را تغییر دهد. آنّا پولیتکوفسکایا (با بازی مکسین پیک)، خبرنگار روزنامه مستقل «نوایا گازتا» که توسط میخائیل گورباچف، رئیس‌جمهور پیشین روسیه تأسیس شده بود، مسئولیت اطلاع‌رسانی درباره وحشت‌های جاری در چچن را بر عهده گرفت. با حمایت بی‌دریغ سردبیرش، دیمیتری موراتو (با بازی سیاران هیندز)، از سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۶، پولیتکوفسکایا با شجاعت تلاش کرد تا حقایق ناراحت‌کننده‌ای را که در این ایالت عمدتاً اسلامی در حال وقوع بود، به گوش مردم برساند. این وقایع به‌عنوان راهی برای مقابله با «تهدید تروریستی رو به رشد» در داخل مرزها و مناطق اطراف توجیه می‌شدند. گزارش‌های گرافیکی و بی‌رحمانه پولیتکوفسکایا همراه با انتقادات شدید از رژیم پوتین، به تدریج توجه جهانیان را جلب کرد و او را به شهادت در شورای امنیت سازمان ملل دعوت کرد و جایزه روزنامه‌نگاری انسانی سازمان عفو بین‌الملل در سال ۲۰۰۱ را کسب کرد. اما نوشته‌ها و فعالیت‌های او بهای سنگینی داشت، از جمله تلاش‌ها برای جان‌کشی او، شکنجه همکار چچنی‌اش، روابط تیره با فرزندانش و آسیب به شغل همسرش، ساشا (با بازی جیسون آیزاکس)، که مجری یک برنامه تلویزیونی موفق بود. اما از نظر پولیتکوفسکایا، چالش‌ها ارزشش را داشت تا جهان را از راز کثیف پوتین آگاه کند. واقعاً ممکن است جهان درباره حدود ۶۰,۰۰۰ قربانی قیام چچن، کمتر می‌دانستند اگر نه به خاطر گزارش‌های متعهدانه پولیتکوفسکایا. کارگردان جیمز استرانگ در این فیلم بر اساس واقعیت، داستانی جذاب، هرچند گاه کلیشه‌ای و اپیزودیک را روایت می‌کند که تأثیرات عظیم کار قهرمان داستان و تأثیر دردناک آن بر او و خانواده‌اش را بررسی می‌کند. این داستان به‌خوبی با بازی‌های فوق‌العاده گروه بازیگران، به‌ویژه هیندز، آیزاکس و به‌ویژه پیک، زنده می‌شود، که همگی شخصیت‌هایی برجسته را به تصویر می‌کشند و شایسته توجه در فصل جوایز هستند. اما پیام این فیلم فراتر از کار پولیتکوفسکایا در چچن است؛ این فیلم نوری روشن بر کار شجاعانه روزنامه‌نگاران در سرتاسر جهان می‌تابد که جان خود را در پی پوشش داستان‌های دلخراش جنگ، شکنجه و نسل‌کشی در نقاط داغ سیاسی جهان خطر کرده‌اند. این فیلم یادآور بسیاری از آثار قبلی عالی و افشاگر است که داستان‌های مشابهی را روایت می‌کنند، مانند «میدان‌های کشتار» (۱۹۸۴)، «باشگاه وایپر» (۲۰۱۸)، «یک جنگ خصوصی» (۲۰۱۸) و «جنگ داخلی» (۲۰۲۴). و به‌خاطر دستاوردهایش، «کلمات جنگ» به‌حق در کنار این آثار قرار می‌گیرد و به همه ما – نه تنها روزنامه‌نگاران – یادآوری می‌کند که در مواجهه با آنچه در حال وقوع است یا ممکن است به وقوع بپیوندد، هوشیار بمانیم. متأسفانه، این اثر به‌طور محدود در سینماها اکران شد و عمدتاً زیر رادار باقی ماند و احتمالاً هنگام اعطای جوایز سینمایی امسال نادیده گرفته خواهد شد. اما به نظر من، این فیلم واقعاً دیدنی است و هم‌اکنون برای استریم در چندین پلتفرم آنلاین در دسترس است. این فرصت را از دست ندهید.