انیمه Uzaki-chan Wants to Hang Out!

من از عناصر روزمره در این جلد اول بسیار خوشم آمد، اما خود شخصیت اوزاکی برای من کمی آزاردهنده است. به عنوان کسی که آرام و منفعل است، ارتباط برقرار کردن با شخصیت‌های اجتماعی و برون‌گرا که به نظر دیگران اهمیت نمی‌دهند، برایم دشوار است. چه بگویم؟ من این نمایش را خیلی دوست دارم. من یک پسر هستم و معمولاً انیمه‌هایی که برای سنین جوان‌تر طراحی...

من از عناصر روزمره در این جلد اول بسیار خوشم آمد، اما خود شخصیت اوزاکی برای من کمی آزاردهنده است. به عنوان کسی که آرام و منفعل است، ارتباط برقرار کردن با شخصیت‌های اجتماعی و برون‌گرا که به نظر دیگران اهمیت نمی‌دهند، برایم دشوار است. چه بگویم؟ من این نمایش را خیلی دوست دارم. من یک پسر هستم و معمولاً انیمه‌هایی که برای سنین جوان‌تر طراحی شده‌اند را تماشا نمی‌کنم. من دوست دارم انیمیشن‌هایی که می‌بینم پر از شخصیت‌های زنانه، انحناهای زنانه، جلوه‌های ویژه فوق‌العاده و مبارزات بهتر باشد. این انیمه، **اوزاکی-چان می‌خواهد بیرون برود!** (_Uzaki-chan wa Asobitai!_) تا زمانی که عده‌ای از چپ‌گرایان لیبرال در رسانه‌های اجتماعی آمریکا به انتقاد منفی از ویژگی‌های ظاهری شخصیت اوزاکی‌چان، یعنی سینه‌هایش، پرداختند، به چشمان من نیامد. تنها چیزی که آن‌ها در دیدگاه جانبدارانه و بدبینانه‌شان می‌دیدند. این شخصیت برای الهام بخشیدن به مردان برای اهدا خون استفاده می‌شد. اما این برای دیدگاه محدود و استبدادی فمینیست‌های SJW اهمیتی نداشت. من از اینکه کشور تصمیم گرفت تا از نظرات بی‌پایه و اساس رسانه‌های اجتماعی چشم‌پوشی کند و تصویر را به عنوان تبلیغ نگه دارد، فوق‌العاده خوشحال شدم. بعد از آن وضعیت، به یک سایت شناخته شده برای نمایش انیمیشن‌ها رفتم و نگاهی به شخصیت و سریال انداختم. و بعد از دیدن چند قسمت اول، متوجه شدم که آن افراد در رسانه‌های اجتماعی (که نمادشان پرنده آبی است) که درباره شخصیت شکایت می‌کردند، هیچ ایده‌ای از سطح بی‌ضرری شخصیت اوزاکی‌چان نداشتند. به تعجب من، این نمایش مرا جذب کرد. من از همه چیز در مورد این نمایش خوشم آمد. از برون‌گرایی اوزاکی‌چان خوشم آمد. از اینکه چطور با رفتارهای غیرمعمولش اعصاب شخصیت اصلی مرد را به هم می‌زد، خوشم آمد. من از موقعیت‌هایی که رفتار اوزاکی آن‌ها را در آن قرار می‌دهد، به ویژه زمانی که ساکورایی را شرمنده می‌کند، لذت بردم. من از دوستان هر دو شخصیت اصلی و اینکه چطور تلاش می‌کنند اوزاکی و ساکورا را به عنوان یک زوج به هم نزدیک کنند، خوشم آمد. من از اینکه دو شخصیت اصلی به سختی می‌توانند اعتراف کنند که همدیگر را دوست دارند و چقدر سخت تلاش می‌کنند (به طور بی‌فایده) تا از اعتراف آن جلوگیری کنند، لذت بردم. و از همه مهم‌تر، من عاشق این هستم که هیچ نشانه‌ای از SJW، فمینیسم یا نظریه نژادی انتقادی در هیچ‌کدام از آن‌ها وجود ندارد. **این واقعاً آرامش‌بخش است**. این فقط سرگرمی است و _این خیلی تازه‌کننده است_. من به شدت قصد دارم فصل بعدی را تماشا کنم. فکر می‌کنم جالب خواهد بود.