فیلم Son of the Mask 2005

این فیلم به طور کامل مطابق با انتظارات من وحشتناک بود. با این حال، هیچ چیز آنقدر بد نیست که مرا آزار دهد - فقط به طور کلی بد است، به حدی که به سختی می‌توانم از آن نفرت داشته باشم زیرا هیچ نظری درباره‌اش ندارم. بدون شک، این فیلم به‌مراتب بدتر از «ماسک» سال 1994 است. نسخه جیمی کندی از این شخصیت کمیک واقعاً وحشتناک...

این فیلم به طور کامل مطابق با انتظارات من وحشتناک بود. با این حال، هیچ چیز آنقدر بد نیست که مرا آزار دهد - فقط به طور کلی بد است، به حدی که به سختی می‌توانم از آن نفرت داشته باشم زیرا هیچ نظری درباره‌اش ندارم. بدون شک، این فیلم به‌مراتب بدتر از «ماسک» سال 1994 است. نسخه جیمی کندی از این شخصیت کمیک واقعاً وحشتناک است، به‌ویژه از نظر بصری، هرچند خوشبختانه فیلم زمان زیادی را به کندی به عنوان ماسک اختصاص نمی‌دهد؛ او حضور دارد اما عمدتاً سگ و پسرش بیشتر زمان صفحه را با آلن کامینگ در نقش لوکی به خود اختصاص می‌دهند - که به‌طور کمی بهتر عمل می‌کند. نحوه انیمیشن کودک تقریباً کار می‌کند... اما نه، تقریباً. بر اساس گفته‌های خود کندی، رایان رینولدز احتمالاً می‌خواست این نقش را بازی کند. خوشبختانه رینولدز به هدفش نرسید وگرنه در گذشته‌اش با یک موجود سبز گرفتار می‌شد. نمره 4 از 10 احتمالاً برای من سخاوتمندانه است، هرچند فیلم‌های بدتری وجود دارند که واقعاً مرا آزار می‌دهند - «پسر ماسک» واقعاً این‌طور نیست. این فیلم فقط وجود دارد و من تقریباً بی‌تفاوت هستم نسبت به آن. **فیلمی که برای کسب درآمد از موفقیت پیشینی‌اش ساخته شده، اما هیچ ارتباطی با آن ندارد.** هر کسی که فیلم «ماسک» با جیم کری را در سال 1994 دیده باشد، نمی‌تواند بی‌تفاوت بماند. این یکی از کمدی‌های خانوادگی است که در دهه 90 تأثیر زیادی بر روی پیشرفت شغلی این بازیگر کمدی داشت. به نظر من، این فیلم نیازی به دنباله نداشت، اما اگر قرار بود دنباله‌ای ساخته شود، باید همان گروه و بازیگران مشابهی را حفظ می‌کردند (یعنی حداقل کری و چند بازیگر دیگر). متأسفانه، این فیلم همه چیزهایی را که نباید انجام می‌داد، انجام داده است. در واقع، هرگونه مقایسه بین فیلم اول و این اثر بی‌معناست. این نخستین باری نیست که می‌بینم دنباله‌هایی ساخته می‌شوند تا از موفقیت‌های بزرگ سود ببرند و تقریباً هیچ ارتباطی با فیلم‌های قبلی ندارند. این فقط یک نمونه دیگر است. جیم کری به درستی نخواست که خود را با پروژه‌ای که از ابتدا شکست خورده مرتبط کند، نه‌تنها به این دلیل که بیشتر بازیگران مرتبط با این فیلم نتوانستند از آن فراتر از درآمد مالی بهره‌برداری کنند. این فیلم به وضوح پرهزینه و احمقانه است. بودجه بالایی داشت که در مجموعه‌ای از جلوه‌های بصری و افکت‌های چشم‌نواز سرمایه‌گذاری شده بود، اما بقیه چیزها کمبود دارند. و بزرگ‌ترین ایراد فیلم نمی‌تواند چیز دیگری باشد: فیلمنامه آن‌قدر آماتور و احمقانه است که به نظر می‌رسد توسط کودکان ده‌ساله نوشته شده است. ایده‌ها بد هستند و در چندین موقعیت احساس می‌کنیم که به عموم مردم تمسخر می‌شود و هوش ما نیز به مسخره گرفته می‌شود. یکی دیگر از مشکلات این فیلم، فقدان کامل طنز است. فیلم قرار بود خنده‌دار باشد و ما را بخنداند، اما هیچ چیز خنده‌داری پیدا نکردیم. بخش زیادی از آنچه نشان داده شده قبلاً در فیلم اول بهتر انجام شده و چیزی که به عنوان جدید معرفی شده، مجموعه‌ای از شوخی‌های زشت و بی‌مزه است که فکر می‌کنم می‌توانستند حذف شوند. حتی مخاطبان کودک نیز ممکن است خیلی به دیدن این فیلم علاقه‌مند نباشند، اگر به آن فکر کنید. بازیگران هر کاری که بتوانند انجام می‌دهند، اما نمی‌توانند کار زیادی انجام دهند. در واقع، بازیگران در نهایت کمترین تقصیر را در این که فیلم بی‌خود است، دارند. آلن کامینگ به‌عنوان بهترین بازیگر حاضر به نظر می‌رسد و تنها فردی است که ارزش دیدن کارش را دارد. او یک شرور مؤثر است و جنبه کمدی‌اش جالب است، اما اینجا کاملاً هدر رفته است. باب هاسکینز در فیلم حضور دارد، اما هیچ تأثیری ندارد و چیزی به فیلم اضافه نمی‌کند. جیمی کندی بد عمل می‌کند و قطعاً باید از ورود به این فیلم پشیمان باشد. بقیه اساساً گروهی از بازیگران فرعی هستند، حتی وقتی که باید صحبت کنند.