فیلم Body Double 1984

بررسی فیلم «بدن دوگانه» (Body Double) اثر برایان دی‌پالما فیلم «بدن دوگانه» به کارگردانی برایان دی‌پالما و با همکاری رابرت جی. آوچ در نوشتن فیلمنامه، بازیگرانی همچون کریگ واسون، ملانی گریفیث، گرگ هنری، دبورا شلتون، گای بویید و دنیس فرانز را در خود دارد. موسیقی این فیلم اثر پینو دوناژیو و فیلمبرداری آن به عهده استیون اچ. بروم بوده است. دی‌پالما در این فیلم با اشاره به...

بررسی فیلم «بدن دوگانه» (Body Double) اثر برایان دی‌پالما فیلم «بدن دوگانه» به کارگردانی برایان دی‌پالما و با همکاری رابرت جی. آوچ در نوشتن فیلمنامه، بازیگرانی همچون کریگ واسون، ملانی گریفیث، گرگ هنری، دبورا شلتون، گای بویید و دنیس فرانز را در خود دارد. موسیقی این فیلم اثر پینو دوناژیو و فیلمبرداری آن به عهده استیون اچ. بروم بوده است. دی‌پالما در این فیلم با اشاره به آثار آلفرد هیچکاک و استفاده از المان‌های تحریک‌آمیز، یک تریلر جذاب و جنجالی را خلق کرده است. واکنش منتقدان به این فیلم در سال 1984 به شدت منفی بود و آن را به عنوان یک ادای احترام زن‌ستیزانه به صنعت پورن تلقی کردند. با این حال، مخاطب عام نسبت به آن واکنش مثبت‌تری نشان داد و این فیلم در گیشه موفق بود. امروزه، فیلم «بدن دوگانه» به نظر بسیار ملایم‌تر می‌آید و صحنه‌های جنسی و زبانی صریح دیگر نمی‌تواند تماشاگران را شرمنده کند. با نگاهی به گذشته، به راحتی می‌توان این فیلم را به عنوان یک اثر پیشرو در نظر گرفت که به هالیوود و MPAA طعنه می‌زند. دی‌پالما با جعبه‌ای از ترفندهای سینمایی خود، تجربه‌ای جذاب از تماشای این فیلم را به ارمغان آورده است. داستان فیلم حول شخصیت جیک اسکالی (با بازی واسون) می‌چرخد، یک بازیگر که دچار ترس از مکان‌های بسته است و به دنیای قتل، وسواس و پارانویا کشیده می‌شود. او در حین نگهداری از خانه‌ی دوستی جدید، زنی جذاب را از طریق تلسکوپ می‌بیند که به نظر می‌رسد مورد تعقیب یک فرد عجیب و غریب قرار دارد. افشای جزئیات بیشتر ممکن است لذت تماشای فیلم را برای بینندگان اولیه خراب کند، اما به راحتی می‌توان گفت که جیک وارد دنیایی می‌شود که شخصیت‌های نئو-نوآر در آن سرگردان هستند. این فیلم در حالی که به وضوح تحت تأثیر «پنجره عقبی» و «سرگیجه» هیچکاک قرار دارد، همچنان دارای امضای دی‌پالما است و داستانی پر از تنش و هیجان را ارائه می‌دهد. بازیگران به خوبی نقش‌های خود را ایفا کرده‌اند و با سبک بصری دی‌پالما و موسیقی دوناژیو، «بدن دوگانه» یک تجربه سرگرم‌کننده و جذاب را به نمایش می‌گذارد. در مجموع، اگرچه «بدن دوگانه» در بخش‌هایی از نظر داستانی دچار ضعف است، اما همچنان به عنوان یک اثر سینمایی قابل توجه و با ویژگی‌های خاص دی‌پالما در نظر گرفته می‌شود.