فیلم Champions 2023

آیا فیلم "شُرُف‌های درخشان" (۲۰۱۹) را دیده‌اید؟ این فیلم به شدت من را به یاد آن کمدی می‌اندازد، زیرا وودی هارلسون نقش مربی بسکتبال سرشکسته‌ای به نام "مارکوس" را بازی می‌کند. پس از چندین درگیری در زمین بازی، قاضی او را مجبور می‌کند که به عنوان خدمت عمومی، مربی‌گری گروهی از کودکان با مشکلات یادگیری را بر عهده بگیرد. از همان ابتدا، او از این...

آیا فیلم "شُرُف‌های درخشان" (۲۰۱۹) را دیده‌اید؟ این فیلم به شدت من را به یاد آن کمدی می‌اندازد، زیرا وودی هارلسون نقش مربی بسکتبال سرشکسته‌ای به نام "مارکوس" را بازی می‌کند. پس از چندین درگیری در زمین بازی، قاضی او را مجبور می‌کند که به عنوان خدمت عمومی، مربی‌گری گروهی از کودکان با مشکلات یادگیری را بر عهده بگیرد. از همان ابتدا، او از این ایده متنفر است. این بچه‌ها مهارت‌های تیمی و هماهنگی دست و چشم بسیار کمی دارند و تنها کسی که به نوعی توانمند است، امتناع می‌کند که با او همکاری کند. خوشبختانه، "جانی" (کوین ایانوتی) خواهر بزرگتری به نام "الکس" (کایتلین اولسون) دارد که موفق می‌شود مربی را متعهد کند و او را به تمرکز بر روی تیم ترغیب کند - و بله، می‌توانید ادامه داستان را حدس بزنید. این یکی از آن فیلم‌های امیدبخش زندگی است که به خوبی نوشته شده و با شخصیت‌های فراوان و شوخ‌طبعی خشک - که به طور مکرر سیاه است - پر شده است. فیلم حسی از اجتناب‌ناپذیری دارد، اما مانند "شُرُف‌ها" موضوعش شامل‌سازی است. هدفش اطمینان از این است که همه فرصتی برای شرکت، لذت بردن و شکوفایی داشته باشند - کار تیمی، خانواده (لازانیای گوشتی - اوه!) و حس واقعی جشنواره به طور فزاینده و مؤثر در آن دیده می‌شود. این فیلمی نیست که برای مدت طولانی به خاطر بسپارید، کاملاً فرمولی است - اما هارلسون و ایانوتی در فرم خوبی هستند و من از آن لذت بردم. "قهرمانان یکی از آن فیلم‌های ورزشی شاداب است که با هدف ایجاد لبخند بر لب‌های تماشاگران طراحی شده است. یک نمونه زیبا و دلگرم‌کننده از اینکه چگونه داستان‌های فرمولی می‌توانند به وسیله فیلمسازان و بازیگران بهبود یابند. بابی فارلی بر روی یک گروه شامل‌ساز تمرکز کرده است و به همه اجازه می‌دهد که لحظه‌ای درخشش داشته باشند و از کاریزمای بی‌پایان وودی هارلسون و کایتلین اولسون برای کمک به دیالوگ‌های پیچیده‌تر بهره می‌برد. این فیلمی حیاتی، بینش‌دار و آموزنده درباره افراد با ناتوانی‌های ذهنی است که هرکسی باید زمانی را برای تماشای آن اختصاص دهد." امتیاز: B- این فیلم یکی از معدود فیلم‌هایی است که با شدت از آن متنفرم. خودم ناتوانی جسمی ندارم، بنابراین به طور مستقیم از حس شوخی‌های پیش‌پاافتاده و کاملاً جنایی این فیلم، آزرده نمی‌شوم. هر ثانیه احساس می‌شود که هارلسون به نوعی درگیر است. صحنه اول با این مضمون شروع می‌شود که این دو شخصیت روی صفحه "کارهایی کرده‌اند." فیلم تلاش می‌کند که لحظات "داغش" را رمانتیک نشان دهد، اما فقط احساس نامناسبی به بیننده منتقل می‌کند. هارلسون و بسیاری از شخصیت‌های دیگر به افراد ناتوان می‌خندند. پیام "قهرمانان" این است که هرچقدر هم که ناتوانی داشته باشید، تلاش کنید، اما در تمام مدت به هر کسی که "عادی" نیست، می‌خندند. (۰/۱۰، تماشا نکنید.)