فیلم Runaway Bride 1999

فیلمی نسبتاً خوب که همه چیز را بر روی کمدی خانوادگی و متوسط قرار می‌دهد. همان‌طور که در دیگر نقدهایی که نوشته‌ام، گفته‌ام، به کمدی‌های عاشقانه چندان علاقه‌ای ندارم، با این حال به کیفیت و ارزش آن‌ها احترام می‌گذارم. در دوران پاندمی، زمانی که همه ما به اجبار در خانه بودیم (من به خوبی با آن کنار آمدم، اما دوستانم در آستانه‌ی بحران عصبی بودند)، دوستی...

فیلمی نسبتاً خوب که همه چیز را بر روی کمدی خانوادگی و متوسط قرار می‌دهد. همان‌طور که در دیگر نقدهایی که نوشته‌ام، گفته‌ام، به کمدی‌های عاشقانه چندان علاقه‌ای ندارم، با این حال به کیفیت و ارزش آن‌ها احترام می‌گذارم. در دوران پاندمی، زمانی که همه ما به اجبار در خانه بودیم (من به خوبی با آن کنار آمدم، اما دوستانم در آستانه‌ی بحران عصبی بودند)، دوستی درباره‌ی این فیلم با من صحبت کرد و گفت که اصلاً از آن خوشش نیامده، زیرا به تماشاگران پیام منفی می‌دهد و عمل ترک کسی در روز عروسی را بی‌اهمیت جلوه می‌کند. در آن زمان، فکر کردم که این موضوع عجیب است، اما در نهایت فیلم را ندیدم. حالا که آن را دیدم، تمایلی به موافقت با دوستم ندارم. سناریو با یک اختلاف نظر بین زنی از یک شهر کوچک و نویسنده‌ای از شهر بزرگ آغاز می‌شود، زمانی که او در ستون روزنامه‌اش درباره‌ی او و نامزدهایی که قبلاً در روز عروسی ترک کرده، می‌نویسد. او به وضوح از این مقاله آزرده‌خاطر می‌شود و به آن پاسخ می‌دهد، که باعث از دست دادن شغل او در روزنامه می‌شود. البته او تسلیم نمی‌شود: به آن شهر می‌رود و تصمیم می‌گیرد درباره‌اش تحقیق کند. نزدیکی این دو به‌تدریج به یک رابطه غیرمترقبه منجر می‌شود. در واقع، فکر می‌کنم دوستم فیلم را خیلی جدی گرفته است. هر کسی که کمی هوش داشته باشد، تفاوت بین یک شوخی و چیزی جدی را درک می‌کند، بنابراین فکر نمی‌کنم کسی فیلم را جدی بگیرد. همچنین، این فیلم در سال 1999 منتشر شده و ما اکنون در سال 2022 هستیم... در زمان‌های کنونی، چه کسی به ازدواج فکر می‌کند؟ البته هستند، اما در دنیایی که شغل‌ها، خانه‌ها و روابط عاشقانه کمتر به‌طور دائمی برنامه‌ریزی می‌شوند، این افراد کم هستند (به نظر من، این یکی از مشکلات دنیای مدرن است، اما حقیقت است). این فیلم به شدت به بازی‌های جولیا رابرتز و ریچارد گیر متکی است، که قبلاً آن‌ها را در فیلم «زن زیبای» عالی دیده‌ایم. شخصاً، «زن زیبا» را خیلی بیشتر دوست داشتم، زیرا شخصیت‌ها بسیار قابل قبول‌تر بودند. در اینجا، اساساً شاهد یک نبرد بین دو شخصیت سرسخت هستیم که در نهایت خوبی‌های یکدیگر را می‌بینند. همچنین، داستان از درجه‌ی پیش‌بینی‌پذیری بالایی برخوردار است، اما این یکی از مشکلات متداول در کمدی‌های عاشقانه است که شخصیت‌ها تقریباً همیشه در نهایت به دام می‌افتند. با وجود همه‌ی این‌ها، کار گیر و رابرتز کاملاً رضایت‌بخش است و می‌تواند طرفداران این ژانر را راضی کند. از نظر فنی، فیلم چندان برجسته نیست و تمایل دارد تا با یک estética بسیار متداول و ایمن پیش برود. تقریباً مانند غذایی است که هر روز در کافه‌تریای محل کار خود می‌خوریم: ساخته شده تا ارزان باشد و بیشتر مشتریان را راضی کند. بنابراین ما دکورها، لباس‌ها و لوکیشن‌های فیلم‌برداری داریم که صرفاً معمولی و استاندارد هستند و موسیقی متن خنثی. فیلم سناریو را کش می‌دهد، مشکلات ریتمی وجود دارد و لحظاتی که فیلم به دلیل عدم موضوع به خواب می‌رود. طراحی دیالوگ‌ها اما بسیار هوشمندانه و خوب نوشته شده است.