فیلم The House of the Devil 2009

به‌طور حتم، کندترین فیلم ترسناک که تا به حال دیده‌ام! واقعاً وقت خود را برای تماشای این ۹۵ دقیقه هدر ندهید و از این بابت به شدت ناامید خواهید شد (به شدت، چون بعد از پایان فیلم احساس احمق بودن می‌کنید که متوجه می‌شوید در تمام مدت به شما شوخی شده است!). نویسنده/کارگردان/تهیه‌کننده‌های این فیلم به وضوح چنان مجذوب نوستالژی کاذب فیلم‌های ترسناک دهه ۸۰...

به‌طور حتم، کندترین فیلم ترسناک که تا به حال دیده‌ام! واقعاً وقت خود را برای تماشای این ۹۵ دقیقه هدر ندهید و از این بابت به شدت ناامید خواهید شد (به شدت، چون بعد از پایان فیلم احساس احمق بودن می‌کنید که متوجه می‌شوید در تمام مدت به شما شوخی شده است!). نویسنده/کارگردان/تهیه‌کننده‌های این فیلم به وضوح چنان مجذوب نوستالژی کاذب فیلم‌های ترسناک دهه ۸۰ شده‌اند که به طور نادرستی بدترین نقص‌های بدترین فیلم‌های آن دوران را انتخاب کرده و اینجا بازتولید کرده‌اند، با این باور که در حال ساخت چیزی «اصیل» و مطابق با آن زمان هستند. چیزی که آن‌ها واقعاً ساخته‌اند به شدت بی‌ارزش است و باید به همان اندازه که آن زمان به آن می‌گفتند، اکنون هم به آن گفته شود! ۹۰ دقیقه با شخصیت‌ها، موقعیت‌ها یا حتی چیزی شبیه به تعلیق واقعی، فقط در حال قدم زدن؛ و سپس ۵ دقیقه از «واااا، نگاه کن: خون و مراسم شیطانی! آیا این ترسناک نیست؟!» پاسخ: نه، واقعاً ترسناک نیست! حالا ۹۵ دقیقه آخر را به من برگردانید، احمق‌ها! این یک شب همه چیز را برای من تغییر می‌دهد. به نظر می‌رسد تی وست به یکی از آن کارگردانان فیلم‌های ترسناک تبدیل شده است که همیشه نظرات را قطبی می‌کند. برای کسانی که رویکرد کند و ملایم او را دوست دارند و به عشق واضح او به ترسناک‌های گذشته احترام می‌گذارند، او به هدف می‌زند. به فیلم‌های «خانه شیطان» و اخیراً «مهمان‌خانه‌ها» اشاره کنید. اگر این دو مورد با شما هم‌نوا نیستند، احتمالاً «خانه شیطان» شما را دیوانه خواهد کرد - اما نه به شیوه‌ای خوب. داستان ساده است، جوسلین دونهیو نقش دانشجوی سامانتا هیوز را بازی می‌کند که آپارتمان ایده‌آلی برای زندگی پیدا کرده اما به پول برای پرداخت ودیعه نیاز دارد. بنابراین، با پاسخ به یک آگهی برای استخدام پرستار بچه، او به یک خانه ترسناک در حومه می‌رود، جایی که کار دقیقاً آن‌طور که انتظار می‌رفت نیست و شب هم به همان شکل پیش نمی‌رود... واقعاً تقصیر خودش است، اگر زنگ خانه‌ای ترسناک و دورافتاده را بزنید و تام نونان در را باز کند، باید بهتر از این بدانید که فرار کنید! اما بگذارید بگویم. فیلم وست به وحشت شیطانی که در برخی از نقاط ایالت‌ها در دهه‌های ۷۰ و ۸۰ حاکم بود، می‌پردازد و در اوایل دهه ۸۰ قرار دارد و فیلم یک ادای احترام زنده به آن دوران است، با حس واقعی زمان و مکان که در حال تپش است در حالی که سامانتا برای شبی از خدا می‌داند چه چیزی آماده می‌شود. این خانه یک خانه قدیمی و پر سر و صدا است و سامانتا در آن همیشه به نظر می‌رسد که یک تار مو از خطر فاصله دارد. وست از ترس‌های ناگهانی مکرر پرهیز می‌کند و به ما و سامانتا اجازه می‌دهد تا تخیلات خود را برای ایجاد دلهره به کار ببریم. فشار به آرامی افزایش می‌یابد تا اینکه جهنم به مهمانی می‌آید و همه چیز را به سمت یک پایان پرشتاب می‌برد که با یک پایان نهایی که خود نیک قدیم هم از آن راضی خواهد بود، بسته می‌شود. دی والاس استون در یک نقش کوتاه برای افزودن به طعم‌های نوستالژیک ظاهر می‌شود، در حالی که نونان و دونهیو فوق‌العاده هستند. این یک فیلم صبور است و از شما صبر می‌طلبد، بنابراین کسانی که به این نوع فیلم‌ها علاقه دارند و همچنین طرفداران ترسناک‌های قدیمی آن را دوست خواهند داشت. دیگران نه چندان! ۷/۱۰ بعد از تماشای «ایکس» و «پرل»، بسیار هیجان‌زده بودم که عمیق‌تر به آثار تی وست بپردازم، متأسفانه این فیلم به انتظاراتم پاسخ نداد. این فیلم حس قدیمی و کلاسیکی دارد که مرا به یاد «هالووین» و «جمعه ۱۳» می‌اندازد با کیفیت فیلم، جو، و جلوه‌های صوتی/موسیقی‌اش. واقعاً از این جنبه لذت بردم و احساس نوستالژیک خاصی به من داد. اما این احساسات به بقیه فیلم منتقل نشد. فکر می‌کنم داستان خوب بود، اما تصمیمات بسیار احمقانه شخصیت‌های اصلی کاتالیزور کل داستان بودند. این در فیلم‌های اسلشر یا فیلم‌های ترسناک اکشن قابل قبول است چون کشتارها چیزی است که به خاطر آن آمده‌اید، اما در اینجا احساس ارزان و نارضایتی به من دست داد. فیلم بیش از حد روی صحنه‌ها می‌ماند و نتیجه‌اش ریتم بسیار کندی است. می‌فهمم که این صحنه‌های طولانی باید تنش را ایجاد کنند، اما این کار مؤثر نبود و من را کسل کرد. واقعاً می‌خواستم بیشتر از آن لذت ببرم و متأسفانه بهترین نمره‌ای که می‌توانم به این فیلم بدهم، یک نمره متوسط است. **امتیاز:** ۵۱% | **نظر:** متوسط ریتم فیلم فاجعه‌بار است و صحنه‌ها بدون ارتباط با داستان به‌طول می‌انجامند. به جز این، فیلمی محکم است. با کمی برش اضافات، می‌تواند هزار برابر بهتر باشد. فیلم در دهه ۱۹۸۰ اتفاق می‌افتد و واقعاً حس آن دوران را به خوبی منتقل می‌کند.