فیلم Against the Ice 2022

خلاصه‌ای که از فیلم "برعلیه یخ" می‌توان گرفت این است که همه جلوه‌های ویژه کامپیوتری (CGI) بد نیستند، اما این به این معنی نیست که برخی از آن‌ها خوب باشند، فقط این که برخی از نمونه‌ها به‌طور نسبی بدتر از بقیه هستند. در این فیلم صحنه‌ای وجود دارد که شما را به یاد "بازگشت" می‌اندازد، با این تفاوت که خرس در فیلم "آلخاندرو گونسالس اینیاریتو"...

خلاصه‌ای که از فیلم "برعلیه یخ" می‌توان گرفت این است که همه جلوه‌های ویژه کامپیوتری (CGI) بد نیستند، اما این به این معنی نیست که برخی از آن‌ها خوب باشند، فقط این که برخی از نمونه‌ها به‌طور نسبی بدتر از بقیه هستند. در این فیلم صحنه‌ای وجود دارد که شما را به یاد "بازگشت" می‌اندازد، با این تفاوت که خرس در فیلم "آلخاندرو گونسالس اینیاریتو" یکی از به‌یادماندنی‌ترین جنبه‌هاست؛ اما درباره خرس "برعلیه یخ" باید بگویم که خرس‌های قطبی در تبلیغات کریسمس کوکاکولا واقعی‌تر به نظر می‌رسند. هر دو صحنه شامل جلوه‌های ویژه کامپیوتری و بدل‌کارهایی هستند که نقش یک پستاندار گوشت‌خوار از خانواده خرس‌ها را بازی می‌کنند، بنابراین تفاوت بین شگفت‌انگیز و مضحک در عملکرد بازیگری که مورد حمله قرار می‌گیرد نهفته است. مانند کشتی‌کج، برخورد لئو دی‌کاپریو و خرس ممکن است خودجوش نبوده و نتیجه آن از پیش تعیین شده باشد، اما این به این معنی نیست که بازیگر واقعاً آسیب نمی‌بیند و مانند عروسکی در این صحنه پرتاب می‌شود؛ علاوه بر این، تمام زبان بدن و حالت‌های صورت او به خوبی احساس جدیت موقعیت را منتقل می‌کند، که این امر خرس را، چه CGI باشد و چه نه، بسیار تاثیرگذار می‌کند. در حالی که در "برعلیه یخ"، نیکولای کاستر-والدو به سادگی دراز می‌کشد و هیچ urgency به آنچه که باید یک مبارزه برای بقا باشد، نمی‌آورد. این صحنه نمادین از "برعلیه یخ" است، که به اندازه "بازگشت" مملو از کلیشه‌هاست، اما در حالی که فیلم دوم به لطف اجرای فوق‌العاده‌اش به مراتب بیشتر از مجموع اجزای خود به نظر می‌رسد، دومی آن‌قدر متعارف است که هرگز نمی‌تواند از ژانر انتخابی خود فراتر برود. نحوه پیگیری گذر زمان در فیلم با "روز ۱" شروع می‌شود، که البته نقطه شروع منطقی است اما در عین حال بسیار واضح؛ از آنجا به "روز ۲۶" می‌رسد — سوال من این است که از آنجا که ظاهراً در ۲۵ روز اول چیزی از اهمیت رخ نداد، چرا از روز ۲۶ شروع نکرده و از آنجا ادامه ندهیم؟ اگر همه چیز را در نظر بگیریم، کسی شگفت‌زده نخواهد شد که بداند ایجنار میکلسن (کاستر-والدو) — که فیلم بر اساس کتاب او (یا به احتمال زیاد، ترجمه‌ای از آن، با توجه به اینکه شخصیت‌های دانمارکی همه به عنوان زبان اول انگلیسی صحبت می‌کنند) ساخته شده — و آیوور آیویرسن (جو کول) "دوست برای زندگی ماندند"، اما آیا همیشه این‌طور نیست؟ درست مانند کالین فرث و جفری راش در "گفتگوی پادشاه"، یا ویگو مورتنسن و ماهرشالا علی در "کتاب سبز". تمام فیلم‌ها "بر اساس یک داستان واقعی" با منابع خود آزادی‌های فراوانی می‌گیرند و معمولاً از این کار متنفرم، اما "برعلیه یخ" می‌توانست از این لحاظ کمتر تکراری باشد اگر سازندگان به سمت مخالف با رابطه شخصیت‌ها می‌رفتند؛ به هر حال، به قول آقای برنز پس از یک تجربه مشابه، "وقتی چیزی مانند این را با شخصی تجربه کرده‌اید، هرگز نمی‌خواهید دوباره آن شخص را ببینید."