فیلم Demolition Man 1993

فیلم _Demolition Man_ ممکن است دقیقاً فیلمی بی‌نقص نباشد، اما ایده اصلی داستان چیزی است که هرگز قبل از این یا بعد از آن ندیده‌ام. این فیلم نسبتاً بی‌مغز و کمی بیش از حد اغراق‌آمیز است، اما سرگرم‌کننده است و تجربه‌ای کافی برای رساندن من به انتهای فیلم فراهم می‌کند، و من از این تجربه پشیمان نیستم. _امتیاز نهایی:★★★ - من از آن خوشم آمد. شخصاً...

فیلم _Demolition Man_ ممکن است دقیقاً فیلمی بی‌نقص نباشد، اما ایده اصلی داستان چیزی است که هرگز قبل از این یا بعد از آن ندیده‌ام. این فیلم نسبتاً بی‌مغز و کمی بیش از حد اغراق‌آمیز است، اما سرگرم‌کننده است و تجربه‌ای کافی برای رساندن من به انتهای فیلم فراهم می‌کند، و من از این تجربه پشیمان نیستم. _امتیاز نهایی:★★★ - من از آن خوشم آمد. شخصاً توصیه می‌کنم که آن را تماشا کنید._ در این فیلم، وِسلی اسنایپس (با نقش "سایمون فینکس") در سال 1996 به خاطر جرائم وحشتناک به خواب عمیق فرستاده می‌شود - به همراه افسر پلیسی که او را دستگیر کرده است (سیل استالونه) که در این حین 30 انسان بی‌گناه را نیز کشته است. وقتی اسنایپس 35 سال بعد برای جلسه مرخصی‌اش از خواب بیدار می‌شود، متوجه می‌شود که زمین بازی سابقش اکنون یک یوتوپیای بدون جرم است که توسط سر نایجل هاوثورن ("دکتر ککتو") طراحی شده و شهروندان جدید هیچ راهی برای مقابله با جرم و جنایت‌هایی که او می‌تواند به راحتی بر سرشان بیاورد، ندارند... حالا چه باید کرد؟ خوب، به طور طبیعی، سیل را از خواب بیدار می‌کنند ("جان اسپارتان") و به همراه ساندرا بولاک ("لنینا") به دنبال ردیابی و متوقف کردن تخریب می‌روند. داستان چند پیچ و خم دارد - همه چیز در این شهر آرام و قانون‌مدار به نظر نمی‌رسد - و اسنایپس واقعاً خوب عمل می‌کند، با زبانی تند و مویی بلوند به سبک دهه 90 به عنوان شرور داستان، اما دیالوگ‌ها کمی ضعیف هستند و فیلم در طول تقریباً دو ساعت از کمبود تخیل رنج می‌برد.