فیلم M 1931

این فیلم یک اثر کلاسیک است و این اولین باری است که آن را تماشا می‌کنم. تنها بازی پیتر لوره ارزش دیدن این فیلم را دارد زیرا او همیشه نقش یک شرور بزرگ را به خوبی ایفا کرده است. عدم وجود موسیقی تمرکز شما را بر تصاویر و دیالوگ‌های فیلم حفظ می‌کند. کار دوربین واقعاً عالی به نظر می‌رسد، به‌ویژه زمانی که شکار آدم‌کش آغاز می‌شود. این...

این فیلم یک اثر کلاسیک است و این اولین باری است که آن را تماشا می‌کنم. تنها بازی پیتر لوره ارزش دیدن این فیلم را دارد زیرا او همیشه نقش یک شرور بزرگ را به خوبی ایفا کرده است. عدم وجود موسیقی تمرکز شما را بر تصاویر و دیالوگ‌های فیلم حفظ می‌کند. کار دوربین واقعاً عالی به نظر می‌رسد، به‌ویژه زمانی که شکار آدم‌کش آغاز می‌شود. این فیلم تقریباً دو ساعت زمان دارد و بنابراین دیالوگ‌ها و ریتم زیادی برای مرور وجود خواهد داشت. زمانی که لوره در صحنه نیست، ممکن است احساس کند که فیلم کمی کش‌دار است، اما تماشای آن ارزشش را دارد تا ببینید همه چیز چگونه پیش می‌رود. پس شما می‌خواهید در مدرسه فیلم‌سازی ثبت‌نام کنید؟ بی‌خود نکنید. فقط فیلم «M» و «Metropolis» فریتز لانگ را تماشا کنید. شخصی تصادفی: هیچ‌کس او را نمی‌شناسد (آدم‌کش را). زنی که با آدم‌کش زندگی می‌کند: آیا من برای تو یک شوخی هستم؟ یک کلاسیک واقعی. بی‌شک یکی از بهترین فیلم‌ها درباره پوست‌های پرتقالی است که در خیابان‌ها رها می‌شوند. **یکی از شاهکارهای سینمای کلاسیک آلمان.** درباره این فیلم چیز زیادی وجود ندارد که تقریباً همه قبلاً نگفته یا ننوشته باشند. این فیلم یکی از بزرگ‌ترین آثار سینمای آلمان، یکی از بهترین تولیدات قبل از جنگ جهانی دوم و یکی از برترین فیلم‌ها در کارنامه کارگردان معروف فریتز لانگ است که به‌زودی پس از ظهور نازیسم از آلمان مهاجرت کرد و از برخورد با آن رژیم سیاسی خودداری کرد. این فیلم الهام‌گرفته از رویدادهای واقعی، به‌ویژه مسیر قتل‌آمیز پیتر کورتن، معروف به «خون‌آشام دوسلدورف»، است که در همان زمان مردم را ترور می‌کرد و همچنین نوجوانان جوان را به عنوان قربانیان خود انتخاب می‌کرد. این فیلم به خوبی احساس ترسی را که در بین مردم شهر وجود داشت و تلاش‌های پلیس برای یافتن این قاتل بی‌رحم را به تصویر می‌کشد. تصویربرداری به‌صورت سیاه و سفید هنوز نشانه‌هایی از تأثیر اکسپرسیونیسم آلمان را نشان می‌دهد، بدون اینکه از واقع‌گرایی که کل فیلم به آن نیاز داشت، چشم‌پوشی کند. در واقع، نمی‌توانم بگویم که آیا این فیلم الهام‌بخش «نوآر» بوده یا بعداً به الهام‌بخشی «نوآر» تبدیل شده است، اما می‌توانم شباهت‌های استتیک و سبک را مشاهده کنم. پیتر لوره تنها بازیگری است که درخشش دارد: او نقش اصلی را به زندگی آورده و بدون اینکه تقریباً چیزی بگوید، می‌درخشد. این یک کار ممتاز از سوی این بازیگر است و بی‌تردید درهای زیادی را برای او باز کرده است.