فیلم Jude 1996

بیش از یک قرن پیش، توماس هاردی با انتقادات شدیدی نسبت به رمان «جود نادیده» مواجه شد و دیگر رمانی ننوشت. این فیلم نیز جنجالی است، اما قطعاً ارزش دیدن دارد. در این فیلم، کریستوفر اکلسون در نقش اصلی، یعنی جود، یک سنگ‌تراش را بازی می‌کند که آرزوی تحصیلات عالی و زندگی بهتر را دارد. بازی اکلسون در نقش جود بسیار خوب است؛ او به...

بیش از یک قرن پیش، توماس هاردی با انتقادات شدیدی نسبت به رمان «جود نادیده» مواجه شد و دیگر رمانی ننوشت. این فیلم نیز جنجالی است، اما قطعاً ارزش دیدن دارد. در این فیلم، کریستوفر اکلسون در نقش اصلی، یعنی جود، یک سنگ‌تراش را بازی می‌کند که آرزوی تحصیلات عالی و زندگی بهتر را دارد. بازی اکلسون در نقش جود بسیار خوب است؛ او به هیچ وجه یک پسر زیبا به سبک هالیوود نیست. گوش‌هایش بزرگ و صورتش رنگ پریده است، اما حالت‌ها و ظاهری لاغر او به شدت در اجرای او کمک کرده‌اند، به‌ویژه در نیمه دوم فیلم. متأسفانه تماشاگران درباره‌ی آنچه که شخصیت او را به حرکت درمی‌آورد، اطلاعات کمی دارند. دخترعمویش، سو، که توسط کیت وینسلت بازی می‌شود، حرفه‌ای بودن خاصی به نقش خود می‌بخشد که تقریباً سایه‌ی اکلسون را می‌پوشاند. هر جنبه‌ای از کار او در اینجا به نظر طبیعی می‌آید و نه محاسبه‌شده. همسر جود، آرابلا، که او را ترک می‌کند اما بارها به زندگی‌اش برمی‌گردد، توسط ریچل گریفیتس بازی می‌شود. شخصیت او یک نقص عمده در فیلم است. گوتیک‌گرایی در زمان نگارش این رمان در حال افول بود و خوانندگان به دنبال موقعیت‌های واقعی‌تر در رمان‌های نویسندگانی چون چارلز دیکنز یا موقعیت‌های خیالی در آثار اچ. جی. ولز بودند. آرابلا در یک فیلم تاریخی به نظر کهنه و غیرجذاب می‌آید. وقتی که او معرفی می‌شود، صحنه پر از نور خورشید و خوشبختی آرمانی است. در طول فیلم، او با لباس‌های سیاه ظاهر می‌شود که تضاد شدیدی با پس‌زمینه‌های خاکستری و شادی تحمیلی جود و سو ایجاد می‌کند. این نقش به شدت نیاز به بازیگری با شدت بیشتری مانند نیکول کیدمن یا امیلی واتسون داشت. گریفیتس از نظر حضور لازم برای این نقش کمبود دارد. هر بازیگر دیگری می‌توانست این نقش را بپذیرد و با آن ارتباط برقرار کند، اما گریفیتس به عنوان یک دختر پیر و بی‌فکر به نظر می‌رسد. در ابتدای فیلم، در دوران عاشقانه‌اش با جود، یک بازیگر دیگر ممکن است به‌طور خیال‌انگیز و بی‌گناه به نظر برسد، اما گریفیتس آرابلا را به گونه‌ای بازی می‌کند که احمق به نظر برسد. کارگردان در دایره‌های بریتانیایی و هنرهای مستقل شناخته‌شده است. کارگردانی او حرفه‌ای و متفاوت از دیگر اقتباس‌های رمان‌های طولانی انگلیسی است. وینترباتوم از زیرنویس‌های فیلم‌برداری شده برای نشان دادن سفرهای جود استفاده می‌کند. فیلم با دوران کودکی جود آغاز می‌شود و وینترباتوم کل این بخش را به صورت سیاه و سفید فیلم‌برداری کرده است که خاطرات رمانتیک کهنه را تداعی می‌کند. فیلمنامه‌نویس، حسین امینی، و وینترباتوم فیلم را با صحنه‌های جنسی زیادی پر کرده‌اند که بعد از مدتی تقریباً بر داستان و شخصیت‌ها سایه می‌اندازد. موسیقی و طراحی صحنه فوق‌العاده هستند و من این فیلم را به دیگران توصیه می‌کنم، اما شاید نه به عنوان یک منبع مطالعاتی برای دانش‌آموزان دبیرستانی که آثار توماس هاردی را می‌خوانند. «جود» دارای احساسات عمیق است، از جمله سرنوشت دردناک سو و فرزندان جود، اما شخصیت جود همچنان، عذرخواهی می‌کنم، مبهم باقی می‌ماند. با وجود نقص‌هایش، چیزی بزرگ در اینجا وجود دارد. این فیلم در میان بریتانیای طبقاتی، جود (کریستوفر اکلسون)، سنگ‌تراش جاه‌طلب، زندگی زناشویی با «آرابلا» (ریچل گریفیتس) را آغاز کرده، اما در آرزوی فرار از زندگی سخت خود و ورود به دانشگاه است. این فرصت ممکن است زمانی پیش بیاید که آرابلا او را ترک می‌کند و او به شهری می‌رود که دخترعمویش «سو» (کیت وینسلت) در آنجا زندگی می‌کند. او کمی آتشین است و علی‌رغم رابطه‌شان، آنها شروع به ایجاد یک رابطه می‌کنند. اما او کاملاً با سو صادق نیست و وقتی سو متوجه می‌شود که او هنوز متأهل است، هرچند جدا، واکنشی نشان می‌دهد که تنها به ضرر هر دوشان می‌شود. در عین حال، جامعه هنوز نگاهی بسیار منفی به افراد مجرد دارد و حتی زمانی که آنها تلاش می‌کنند تا دوباره به هم نزدیک شوند، هر تلاشی برای خوشبختی همواره تحت تهدید قرار دارد، به‌ویژه وقتی که آنها در تلاش برای پیدا کردن مکانی برای زندگی و مراقبت از سه کودک کوچک هستند. این مشکلات در مقایسه با یک تراژدی هولناک که بر سرشان می‌آید، هیچ است و رابطه‌شان به شدت آسیب می‌بیند و به نظر نمی‌رسد که از آن بهبودی حاصل شود، هرچقدر هم که عشقشان قوی باشد. آیا چیزی از این سناریوی وحشتناک قابل نجات است؟ متأسفانه من همیشه اکلسون را بازیگری ضعیف یافته‌ام و در اینجا نیز تفاوتی ندارد. اما وینسلت بهتر عمل می‌کند و توانسته روح یک زن جوانی را که در برابر جریان جامعه شنا شنا می‌کند، با عملی‌گرایی و استواری که مسائل مادران آن زمان را به تصویر می‌کشد، منتقل کند. جون ویتفیلد نیز به عنوان عمه‌ای با دانایی چندین و چند نقش دوستانه بازی می‌کند و لیام کانینگهام به داستان اصالت بیشتری می‌بخشد، اما گاهی احساس می‌کنم که داستان کمی بی‌هدف پیش می‌رود. فیلم زیباست و به جزئیات دوره و لوکیشن‌ها توجه شده، اما من داستان توماس هاردی را کمی غیرواقعی و تحمیلی یافتم.