فیلم Page Eight 2011

این فیلم جاسوسی را بسیار دوست داشتم. این فیلم یک قانون نانوشته مهم در ژانر هیجان‌انگیزهای جاسوسی را رعایت کرد؛ به این معنا که قهرمان هیچ‌گاه نمی‌داند به چه کسی می‌تواند اعتماد کند. با این حال، آن‌ها توانستند داستان را از تبدیل شدن به سردرگمی و پارانویا که برخی از فیلم‌های جاسوسی را تحت تأثیر قرار می‌دهد، دور نگه دارند. به تدریج از بازی بیل نای...

این فیلم جاسوسی را بسیار دوست داشتم. این فیلم یک قانون نانوشته مهم در ژانر هیجان‌انگیزهای جاسوسی را رعایت کرد؛ به این معنا که قهرمان هیچ‌گاه نمی‌داند به چه کسی می‌تواند اعتماد کند. با این حال، آن‌ها توانستند داستان را از تبدیل شدن به سردرگمی و پارانویا که برخی از فیلم‌های جاسوسی را تحت تأثیر قرار می‌دهد، دور نگه دارند. به تدریج از بازی بیل نای بیشتر و بیشتر لذت می‌برم. او من را به یاد مارک ریلنس می‌اندازد، بازیگری که به‌همان اندازه در نقش‌های اصلی و فرعی مهارت دارد و نه به طرز افراطی فریاد می‌زند و نه به شدت احساساتش را بروز می‌دهد، بلکه در لحظات آرام و متقاعدکننده نقش خود را به خوبی ایفا می‌کند. در این فیلم هیچ ابرشروری وجود ندارد، نه آقای بزرگ و نه گلدفینگری که در صحنه نهایی پر از جلوه‌های ویژه شکست داده شود. به نوعی، دولت آمریکایی به عنوان شخصیت منفی مطرح می‌شود یا حتی رئیس دپارتمانی که قهرمان ما در آن کار می‌کند. نتوانستم به طور قطع تصمیم بگیرم که آیا این موضوع که قهرمان تقریباً ضعیف و مسن ما به راحتی می‌تواند یک زن جوان زیبا را به خود جذب کند، برایم آزاردهنده بود یا نه، اما به طرز عجیبی (برای من) این موضوع تنها یک نکته کوچک در داستان باقی ماند و در نهایت چندان جدی نبود. سال‌ها بود که می‌خواستم این فیلم را تماشا کنم و خوشحالم که این کار را کردم.