فیلم Big Gold Brick 2022

فیلم «بیگ گلد بریکت» نشان‌دهنده این است که کتاب می‌تواند بهتر از فیلم باشد، حتی اگر «کتاب» به‌طور کامل تخیلی باشد – نه از نظر محتوا، بلکه از نظر وجود آن. فیلم با روایت ساموئل لیستون (اموری کوهن)، داستان تجربیات او را روایت می‌کند که او را ترغیب کرد تا رمانی به نام «با آجرهای طلا» بنویسد (عنوانی به همان اندازه سلیقه‌ای همچون عنوان خود...

فیلم «بیگ گلد بریکت» نشان‌دهنده این است که کتاب می‌تواند بهتر از فیلم باشد، حتی اگر «کتاب» به‌طور کامل تخیلی باشد – نه از نظر محتوا، بلکه از نظر وجود آن. فیلم با روایت ساموئل لیستون (اموری کوهن)، داستان تجربیات او را روایت می‌کند که او را ترغیب کرد تا رمانی به نام «با آجرهای طلا» بنویسد (عنوانی به همان اندازه سلیقه‌ای همچون عنوان خود فیلم). این کتاب به قدری سنگین است که حس عمق را منتقل می‌کند، درست مانند زمان ۱۳۲ دقیقه‌ای فیلم که توهمی از محتوا را به بیننده القا می‌کند. اما حقیقت این است که فیلمنامه برایان پِتسوس به قدری سطحی است که نمی‌توان گفت حتی به سطح آن هم نزدیک می‌شود. در واقع، آنچه که داریم مجموعه‌ای از انتهای باز و نقاط داستانی حل‌نشده است. با گروهی از شخصیت‌ها آشنا می‌شویم که هرکدام تنها چند ویژگی شخصیتی دارند، بدون اینکه شخصیتی واقعی را ارائه دهند، و داستان‌های پس‌زمینه‌ای که می‌تواند در یک کارت یادداشت جا شود. این شخصیت‌ها هرگز به‌طور قابل توجهی توسعه نمی‌یابند. از یکی از آن‌ها گفته می‌شود که «علاقه‌اش به شرارت هنوز به یک مشکل جدی تبدیل نشده است». خوب، حدس بزنید چه؟ هرگز هم نمی‌شود. از دیگری گفته می‌شود که «اندوه رو به رشدش باعث شد که نوشیدن‌های گهگاهی به مصرف مکرر کوکائین تبدیل شود». او هرگز غمگین یا تحت تأثیر الکل نیست و در واقع، این شخصیت به‌طور انحصاری برای ارائه یک علاقه عاشقانه لحظه آخری وجود دارد. ساموئل خود فیلم را با این جمله آغاز می‌کند: «هرگز به هیچ چیزی واقعاً باور نداشتم. و سپس با فلوید [اندی گارسیا] ملاقات کردم». اینکه آیا او اکنون به چیزی باور دارد و آن چیز چیست، یا ملاقاتش با فلوید چگونه بر باورهای فعلی‌اش تأثیر گذاشته، هرگز مشخص نمی‌شود. همچنین ماهیت عروسک بابا نوئل که ساموئل با آن گفتگوهایی دارد که ممکن است واقعی باشند یا نه، هرگز روشن نیست – به‌هرحال، عروسک در نیمه فیلم ناپدید می‌شود و دیگر دیده یا شنیده نمی‌شود. و این داستان ادامه دارد. بارها و بارها به ارتباطات بین دو چیز اشاره می‌شود، اما هیچ رابطه علت و معلولی established نمی‌شود. شخصیت‌ها کارهایی می‌کنند و می‌گویند که ناگهان از هیچ‌جا می‌آید و دوباره به همان جا برمی‌گردد. هیچ منطقی در آنچه که اتفاق می‌افتد وجود ندارد و هیچ روشی در این دیوانگی دیده نمی‌شود. ما نمی‌توانیم از هیچ‌یک از شخصیت‌های فیلم خوشمان بیاید یا به آن‌ها اهمیت بدهیم، زیرا آن‌ها تا پایان به‌عنوان رمز و رازهای ناشناخته باقی می‌مانند و خود فیلم، هرچند که لزوماً خسته‌کننده نیست، اما به قدری طولانی و بی‌حادثه است که واقعاً سرگرم‌کننده نیست. واقعاً چیزی برای دیدن وجود ندارد.