فیلم The Wages of Fear 1953

همیشه برای من افتخار است که اولین نقد یک فیلم را بنویسم، به ویژه فیلم‌هایی از این دست. اما از این موضوع ناراحت هستم که بسیاری از افراد این شاهکار شگفت‌انگیز و دلخراش را ندیده‌اند. چهار مرد در یک شهر به‌اصطلاح بن‌بست و بدون پول برای خروج از آن گرفتار شده‌اند. هر روز فقط زمان را تلف می‌کنند، می‌نوشند و به تدریج ناامیدتر می‌شوند. سپس شانس...

همیشه برای من افتخار است که اولین نقد یک فیلم را بنویسم، به ویژه فیلم‌هایی از این دست. اما از این موضوع ناراحت هستم که بسیاری از افراد این شاهکار شگفت‌انگیز و دلخراش را ندیده‌اند. چهار مرد در یک شهر به‌اصطلاح بن‌بست و بدون پول برای خروج از آن گرفتار شده‌اند. هر روز فقط زمان را تلف می‌کنند، می‌نوشند و به تدریج ناامیدتر می‌شوند. سپس شانس آن‌ها تغییر می‌کند. یا آیا اینطور است؟ یک آتش‌سوزی بزرگ در یک مرکز حفاری نفتی نزدیک رخ می‌دهد و مدیر آنجا به یک گروه شجاع/احمق نیاز دارد تا دو کامیون حاوی نیتروگلیسیرین بسیار حساس را در جاده‌های نامناسب و در سرزمینی خطرناک به محل آتش‌سوزی برسانند تا بتوانند آتش‌ها را خاموش کنند. کاروانی بین‌المللی با دو بمب ساعتی در حال حرکت است و از این موضوع مطمئن هستند که کوچک‌ترین لرزشی می‌تواند همه آن‌ها را از بین ببرد. البته، گرمای سوزان و اعصاب متشنج آن‌ها به افزایش تنش در این درام تقریباً به‌خوبی پرداخته شده کمک می‌کند، به‌طوری‌که ما تقریباً سفر خطرناک آن‌ها را با آن‌ها تجربه می‌کنیم. "ماریو" (ایو مونتان) یک مرد عمل‌گرا از جزیره کُرسی است که با "جو" (شارل وانیل) که کمی خشن است، همکاری می‌کند. لوئیجی (فولکو لولی) فقط می‌خواهد کارش را انجام دهد و با "بیمبا" (پیتر ون ایک) که کمی رازآلود است، رانندگی می‌کند. این فیلم واقعاً دنیای دیگری ندارد، با وجود اینکه در فضای باز و در جنگل‌های انبوه فیلم‌برداری شده است، احساس محبوس بودن دارد. دنیای آن‌ها به دو کابین کوچک با خطر در هر گوشه کاهش یافته است، حشراتی که به راحتی خون آن‌ها را می‌مکند و همه این‌ها برای هرکدام ۲۰۰۰ دلار! سفر بر شخصیت‌های آن‌ها نیز تأثیر می‌گذارد - "جو" خودستا و مطمئن به تدریج به ترس‌هایش تسلیم می‌شود در حالی که همکارش به جلو پیش می‌رود - و نوعی وابستگی میان آن‌ها شکل می‌گیرد که واقعاً تعجب‌آور است. آنری-ژرژ کلاوزو این فیلم را خلق می‌کند که واقعاً در انتها باعث می‌شود برای این مردان اهمیت قائل شوید - حتی اگر در ابتدا نسبت به آن‌ها علاقه یا همدلی نداشته باشید. او توانسته است به تماشاگران حس عمیق رنج و اراده بی‌نظیر این مردان را در حین بروز تراژدی منتقل کند و اولویت‌ها و دیدگاه‌های آن‌ها دچار یک شوک می‌شود که می‌تواند بار آن‌ها را به راه بیندازد. فکر می‌کنم وانیل احتمالاً بهترین شخصیت را برای بازی در اینجا دارد، اما دینامیک روزافزون مؤثر با مونتان واقعاً خوب کار می‌کند تا داستانی جذاب از بقا خلق کند.