فیلم The Phantom of the Opera 2004

**نقد فوق‌العاده** بازیگران عالی، موسیقی فوق‌العاده و داستانی زیبا. نمی‌توانم از تماشای مجدد آن خودداری کنم. موسیقی آن به قدری در ذهن می‌ماند که روزها بعد هم همراه شماست. شخصیت «شبح» شما را به خود جذب می‌کند... این فیلم همه چیز دارد. این یک درام، کمدی و رمانتیک است و بازیگران جذابی دارد. اجرای صحنه‌ای فوق‌العاده بود و تماشای آن بر روی پرده بزرگ بسیار بهتر است. شبح...

**نقد فوق‌العاده** بازیگران عالی، موسیقی فوق‌العاده و داستانی زیبا. نمی‌توانم از تماشای مجدد آن خودداری کنم. موسیقی آن به قدری در ذهن می‌ماند که روزها بعد هم همراه شماست. شخصیت «شبح» شما را به خود جذب می‌کند... این فیلم همه چیز دارد. این یک درام، کمدی و رمانتیک است و بازیگران جذابی دارد. اجرای صحنه‌ای فوق‌العاده بود و تماشای آن بر روی پرده بزرگ بسیار بهتر است. شبح به عنوان شخصیت منفی، احساسات شما را برمی‌انگیزد و عشق او به کریستین را حس می‌کنید. و البته او بسیار جذاب است. این چیزی بود که انتظارش را نداشتم. نمی‌توانستم چشمم را از او بردارم. فیلم خیره‌کننده است و موسیقی آن فوق‌العاده. بازیگران، به‌خصوص جرارد، واقعاً شگفت‌انگیز هستند. باید بگویم که DVD آن را خریدم که شامل پشت‌صحنه‌های نسخه اصلی شبح با بازیگران اصلی صحنه بود. فکر می‌کنم فیلم خیلی بهتر است. جرارد فوق‌العاده است و حالت‌های احساسی‌اش بسیار باورپذیر بود. سایر بازیگران هم همین‌طور. هنوز هم در صحنه پایانی اشک می‌ریزم. این قطعاً فیلمی است که باید تماشا کنید و فراموش نکنید که دستمال کاغذی همراه داشته باشید. یک داستان عاشقانه فوق‌العاده. اندرو لوید وبری نابغه است و من عاشق جرارد شده‌ام. (این تنها نقد من در IMDB بود و آن را دوباره برداشت کردم) بسیار خوش‌شانس بودم که این نمایش را روی صحنه دیدم و این نسخه به خوبی با آن مقایسه می‌شود. البته، برخی از صحنه‌های دیالوگ کمی بی‌مزه و تقریباً دیزنی‌وار هستند، اما کیفیت موسیقی همواره بالاست با موسیقی و شعرهای فوق‌العاده اندرو لوید وبری و چارلز هارت که به خوبی توسط جرارد باتلر، امی راسوم و پاتریک ویلسون اجرا می‌شود - که به طرز عجیبی در نقش «راول» جذاب است. این نسخه نه تأثیر و نه تهدید نسخه‌های ۱۹۲۳ یا ۱۹۴۳ را دارد، رنگ و زرق و برق لباس‌ها و دکوراسیون‌ها تأثیرگذار است؛ اما این موضوع به داستان یک خواننده اپرای جوان به نام «کریستین» که به وسواس شبح قاتل تبدیل می‌شود آسیب چندانی نمی‌زند، شبحی که در فاضلاب‌های زیر اوپرا پاپولر در پاریس زندگی می‌کند. خوشبختانه، او «ویکونت دو چانی» شجاع و قهرمان را دارد تا او را از دست تعقیب‌کننده زخم‌دارش نجات دهد. مینی درایور در نقش «کارلوتا» بسیار خوب است و سایمون کلاو و کیران هایندز به نوعی «استادلر و والدورف» مدیریت تئاتر، فضایی کمدی و سبک از این درام پرزرق و برق ایجاد می‌کنند. میراندا ریچاردسون به عنوان «مادام جیری» چندان موفق نیست و جنیفر الیسون به عنوان «مگ» هم همین‌طور - اما در مجموع، جوئل شوماخر بصری فوق‌العاده خلق کرده که به داستان اصلی گاستون لرو احترام می‌گذارد و حتی بیشتر به اقتباس عالی تئاتر موزیکال از ۱۹۸۶ با اجراهای شگفت‌انگیز «به من فکر کن»، «موسیقی شب» و آهنگ اصلی که به وسیله مایکل کراوفورد و سارا برایتمن معروف شده است، ارج می‌نهد.