فیلم The Basement 2018

فیلم "زیرزمین" این premise ترسناک پایه‌ای را به شیوه‌ای آشنا آغاز می‌کند. ماجرای آدم‌ربایی و عذاب روانی به عنوان بخشی از داستان وجود دارد. صحنه افتتاحیه‌ای سریع اما تأثیرگذار وجود دارد که به وحشت‌های پیش‌رو اشاره می‌کند و حس ترس را برمی‌انگیزد و تقریباً این ایده را جا می‌اندازد که این فیلم یک الماس مستقل زیبا خواهد بود. تقریباً. کانلی و آیووس چیزی را ارائه نمی‌دهند...

فیلم "زیرزمین" این premise ترسناک پایه‌ای را به شیوه‌ای آشنا آغاز می‌کند. ماجرای آدم‌ربایی و عذاب روانی به عنوان بخشی از داستان وجود دارد. صحنه افتتاحیه‌ای سریع اما تأثیرگذار وجود دارد که به وحشت‌های پیش‌رو اشاره می‌کند و حس ترس را برمی‌انگیزد و تقریباً این ایده را جا می‌اندازد که این فیلم یک الماس مستقل زیبا خواهد بود. تقریباً. کانلی و آیووس چیزی را ارائه نمی‌دهند که قبلاً دیده یا نوشته نشده باشد، اما تلاش می‌کنند تا داستانی با پیوستگی و عمق خلق کنند. تولید و فیلم‌برداری در سطح بالایی قرار دارد و به سمت کمال پیش می‌رود. شخصیت‌ها ساختارهای استانداردی هستند که در بیشتر فیلم‌های این زیرژانر رایج‌اند. در اینجا، جکسون دیویس و کایلِب لانگ به عنوان دو بازیگر برجسته، عملکردهای استثنایی ارائه می‌دهند. بازیگری گاهی اوقات کمی ضعیف است و چند شخصیت از قاتل جمنای به‌گونه‌ای کم‌رنگ جلوه می‌کنند. با این حال، دیویس در نقش خود فوق‌العاده عمل می‌کند. دیالوگ لانگ کمی ضعیف‌تر است و به اندازه شخصیت دیویس توسعه نیافته است، اما هنوز هم به اندازه‌ای خوب است که صحنه‌های مشترکشان جذاب باشد. صحنه‌های متضاد با بارتون کمی سنگین به نظر می‌رسند، زیرا شخصیت او به شدت دو بعدی است، اما هنوز هم یکی از بهترين عملکردهای او به شمار می‌رود. افکت‌های ویژه محدود هستند، اما آنچه ارائه می‌شود از کیفیت خوبی برخوردار است و به تم‌های کلاسیک عذاب روانی می‌پردازد. صحنه گور بسیار بزرگ کمی به سطح متوسط می‌رسد، اما هنوز هم تجربه‌ای سرگرم‌کننده و جسمانی است. ترس واقعی در درام روانی سنگین و درام شدید نهفته است که بین دو بازیگر مرد اصلی به خوبی حفظ می‌شود. موسیقی متن جو را تقویت می‌کند و یک امتیاز مثبت به حساب می‌آید. در کل، "زیرزمین" یک فیلم خوب است و یکی از بهترين فیلم‌های مستقل در ژانر عذاب/انتقام است که اخیراً دیده‌ام. این فیلم به هیچ وجه اصیل نیست و فاش‌سازی پیچیده در پایان، قابل پیش‌بینی است. با این حال، ارزش دیدن را دارد و مشکلات آن به اندازه‌ای نیست که ارزش سرگرمی را تحت تأثیر قرار دهد - حتی صحنه‌های ناپیوسته با میشا بارتون نیز به "زیرزمین" آسیب زیادی نمی‌زنند.