فیلم The Brothers Grimm 2005

آیا این فیلم شایسته ۱۰ ستاره است؟ نه، اما من به این موضوع به عنوان یک ارزیابی مثبت یا منفی نگاه می‌کنم و در اینجا رأی مثبت می‌دهم. من واقعاً از این فیلم لذت بردم و می‌پذیرم که در اقلیت هستم. حس کمدی تری گیلیام را دارد و حتی در بدترین حالتش هم کاملاً سرگرم‌کننده و لذت‌بخش است. شخصی قبلاً به کارهای واید آنگل اشاره کرده بود...

آیا این فیلم شایسته ۱۰ ستاره است؟ نه، اما من به این موضوع به عنوان یک ارزیابی مثبت یا منفی نگاه می‌کنم و در اینجا رأی مثبت می‌دهم. من واقعاً از این فیلم لذت بردم و می‌پذیرم که در اقلیت هستم. حس کمدی تری گیلیام را دارد و حتی در بدترین حالتش هم کاملاً سرگرم‌کننده و لذت‌بخش است. شخصی قبلاً به کارهای واید آنگل اشاره کرده بود و بله، این فیلم دارای کارهای واید آنگل و کلوزآپ‌هایی است که تنها توسط کسانی که در جوانی فکر می‌کردند می‌توانند از هانتر تامپسون پیشی بگیرند، قابل درک است. تنها نقطه ضعف واقعی این است که مت دیمون در نقش خود به نظر نمی‌رسد که جا بیفتد و به نظر نمی‌رسد که در یک فیلم گیلیام جا داشته باشد... اما به طرز شگفت‌انگیزی، هث لجر به طور مناسبی در این دنیای خاص جا افتاده و حس می‌شود که او از بازی کردن در این نقش به همان اندازه که شما از تماشای او لذت می‌برید، لذت می‌برد. و در این میان، گاهی اوقات یک شوخی، یک گگ بصری، یا یک اشاره‌ای وجود دارد که به شما یادآوری می‌کند، بله، گیلیام در پایتون نبوده است؟ این چیزی است که می‌توانستید در نمایش "Flying Circus" ببینید. تقریباً به حدی که نمی‌توانید از خود بپرسید آیا او برای برخی از دیالوگ‌ها و طنز فیزیکی از آیدل یا چپمن الهام گرفته است یا نه. این یک فیلم گیلیام است، ساخته شده برای بزرگ‌ترها، با خشونت کارتونی وارنر برادرز. این فیلم توهم‌زا و سرگرم‌کننده است و ممکن است برای شما جذاب نباشد، اما من از آن لذت بردم. خب، این یک فیلم تری گیلیام است، بنابراین همیشه کمی عجیب و غریب خواهد بود - اما ایده اینکه برادران افسانه‌ای گریم واقعاً کلاهبردار بودند، ایده جالبی است. با جمع‌آوری چند بازیگر معروف، باید اوج می‌گرفتیم. اما، خوب، اینطور نیست. به جای اینکه کمی شوخی و بازیگوشی داشته باشیم در حالی که آنها از افراد ساده‌لوح و بی‌خبر کلاهبرداری می‌کنند، "جیک" (هث لجر) و "ویل" (مت دیمون) در دهکده‌ای هستند که همه بچه‌ها ناپدید شده‌اند. بزرگ‌منش محلی "ژنرال دلاتومب" (جاناتان پریس) به کلاهبرداری آنها پی برده و تصمیم می‌گیرد که وقت آن است که ارزش خود را ثابت کنند. بچه‌ها کجایند؟ خوب، برای نجات جانشان، این دو نفر نه چندان جذاب باید با یک دشمن جدی و فوق‌العاده در "ملکه آینه" (مونیکا بلوچی که به ندرت استفاده شده است) که می‌خواهد دنیا را تسخیر کند، مواجه شوند. آنچه که در پی می‌آید یک سری ماجراجویی‌های معمولی به سبک گیلیام است که از پس‌زمینه‌ای قرون وسطایی برای تسهیل اقدامات مرز بین کمدی و کمدی فیزیکی خواهران استفاده می‌کند. در برخی مواقع، این فیلم نسبتاً خنده‌دار است و پارودی‌های جالبی از افسانه‌های تأسیس شده ارائه می‌دهد، و فیلمنامه در طول مسیر چند نکته سرگرم‌کننده را ارائه می‌دهد، اما به نظر می‌رسد که نمی‌داند برای چه کسی ساخته شده است. برخی تاریکی و شرارت خوب و قدیمی وجود دارد - اما به اندازه کافی نیست. انگار که سعی دارد ترسناک باشد اما شجاعت لازم را نداشته است (شاید به خاطر رده سنی بالاتر؟). این فیلم در نهایت بین دو حالت قرار می‌گیرد و ما را با یک سری سناریوهای تکراری و بی‌مزه که حتی لجر جذاب هم نمی‌تواند آن را برای دو ساعت به جلو ببرد، رها می‌کند. دیمون واقعاً چیز زیادی اضافه نمی‌کند و پریس هم در حضور کوتاهش فقط در حالت نمایشی قرار دارد. اگر آثار برادران را بشناسید، بیشتر متوجه می‌شوید و برخی از مشاهدات آن درباره خرافات و اجتماعی که در آن دهقانان و اشراف زندگی می‌کردند، بسیار هوشمندانه است، اما اغلب در دریاچه‌ای از متوسط بودن گم می‌شوند.