فیلم Deconstructing Harry 1997

"هری بلاک" (با بازی وودی آلن) نویسنده‌ای یهودی است که به شدت از نوشتن دور افتاده و با مشکلاتی مانند یبوست نویسندگی دست و پنجه نرم می‌کند. او به دلیل دریافت یک جایزه از دانشگاهش که به طرز غیررسمی از آن اخراج شده، دچار اضطراب است و زندگی شخصی‌اش به گونه‌ای است که مشکلاتش را دوچندان می‌کند. او در حال حاضر با یک روان‌پزشک (با...

"هری بلاک" (با بازی وودی آلن) نویسنده‌ای یهودی است که به شدت از نوشتن دور افتاده و با مشکلاتی مانند یبوست نویسندگی دست و پنجه نرم می‌کند. او به دلیل دریافت یک جایزه از دانشگاهش که به طرز غیررسمی از آن اخراج شده، دچار اضطراب است و زندگی شخصی‌اش به گونه‌ای است که مشکلاتش را دوچندان می‌کند. او در حال حاضر با یک روان‌پزشک (با بازی رابرت هارپر) مشاوره می‌کند و تنها یک روز قبل از دریافت جایزه، متوجه می‌شود که کل زندگی آشفته‌اش ناشی از ناتوانی‌اش در عاشق شدن است. او به زنان علاقه‌مند است و از رابطه جنسی لذت می‌برد، اما هیچ علاقه‌ای به تعهد ندارد و همیشه می‌خواهد روابطش را به شیوه‌ای مدیریت کند که مانند خرید از فروشگاه باشد. این داستان درباره فردی ناقص است که با استفاده از سناریوهای کمدی، ما را در طول بیست و چهار ساعت از زندگی پرتنش و سطحی‌اش راهنمایی می‌کند. من هرگز طرفدار وودی آلن نبوده‌ام و این فیلم هم نظر مرا تغییر نداد. البته نوشتن او گاهی سریع و مشاهداتش قوی است، اما حس شوخ‌طبعی‌اش برای من خیلی خشن است. هیچ چیزی در آن ظرافت ندارد و هوشمندی خاصی در آن دیده نمی‌شود. صحنه‌های اولیه‌اش زمینه‌ای را برای چیزی فراهم می‌کند که به تدریج به نظر می‌رسد کودکانه و پیش‌بینی‌پذیر می‌شود. نوعی کمدی زبانی شیوا. هرچند که کلمات مبتذل می‌توانند سرگرم‌کننده باشند، اما وقتی که به نوعی زیرساخت شبه‌فکری درباره علت و معلول رفتار انسانی متکی باشد، به شدت ساختگی می‌شود و با روایت کارگردان همخوانی ندارد. آیا برش‌های ناگهانی فقط برای منحرف کردن توجه ما از شخصیت‌های کمرنگ و ملودرام‌های فزاینده است؟ او هیچ ویژگی‌ای به شخصیت‌هایش نمی‌بخشد که برای من اهمیت داشته باشد و با وجود اینکه فکر می‌کنم جودی دیویس و گروهی از چهره‌های قابل اعتماد سعی کردند تا کار را به دوش بکشند، در نهایت عنوان فیلم به‌خوبی نشان‌دهنده واقعیت است - فقط به اندازه کافی سریع پیش نمی‌رود.