فیلم Entebbe 2018

انتبه یکی از موضوعاتی است که از سنین پایین به آن علاقه‌مند بوده‌ام و تمامی سه فیلم قبلی ساخته شده در مورد این موضوع (عملیات رعد، پیروزی در انتبه و بهترین آنها، حمله به انتبه در سال 1976) را تماشا کرده‌ام. همچنین قبل از آغاز این فیلم تصمیم گرفتم که تحقیقاتی درباره این حمله انجام دهم. اگرچه برخی بر این باورند که ساخت فیلم دیگری درباره...

انتبه یکی از موضوعاتی است که از سنین پایین به آن علاقه‌مند بوده‌ام و تمامی سه فیلم قبلی ساخته شده در مورد این موضوع (عملیات رعد، پیروزی در انتبه و بهترین آنها، حمله به انتبه در سال 1976) را تماشا کرده‌ام. همچنین قبل از آغاز این فیلم تصمیم گرفتم که تحقیقاتی درباره این حمله انجام دهم. اگرچه برخی بر این باورند که ساخت فیلم دیگری درباره این موضوع ضروری نبود، من با این نظر موافق نیستم. بیشتر نسل هزاره هرگز نام این حوادث را نشنیده‌اند و فیلم‌های قبلی را نیز ندیده‌اند. برای جلب توجه مخاطبان مدرن، معمولاً نیاز به فیلمی با ستاره‌های معاصر وجود دارد تا داستانی که برای بسیاری از افراد زیر 35 سال جذاب نیست، مورد توجه قرار گیرد. با توجه به عصر تروریسمی که در آن زندگی می‌کنیم، من مشکلی با اختصاص زمان زیاد به انگیزه‌های تروریست‌ها ندارم. اگر ندانیم که چرا کسی به اعمال خشونت‌آمیز به عنوان وسیله‌ای سیاسی تمایل دارد، چگونه می‌توانیم از تکرار این چرخه جلوگیری کنیم؟ بازی‌های خوبی از بازیگران اصلی، به‌ویژه ادی مارسان و دانیل برول ارائه شده است، اما فیلمنامه کند و بی‌روح است و به دیدگاه‌ها و نظرات مختلف شخصیت‌ها به طور برابر توجه نمی‌کند. شایان ذکر است که حتی فیلم 1976 نیز تصویری نسبتاً همدلانه از بوسه ارائه می‌دهد. تصویرگری اوگاندا در اینجا دو بعدی و همیشگی است. جالب‌تر می‌بود اگر برخی از آنها صدایی پیدا می‌کردند و نظرات خود را درباره حوادثی که در آن گرفتار شده‌اند و هیچ کنترلی بر آن ندارند، بیان می‌کردند. با توجه به اینکه انتبه فعلاً یک پایگاه هوایی سازمان ملل است، متأسفانه فیلم در مکان واقعی فیلم‌برداری نشده است، زیرا تصویرسازی در اینجا (فیلم‌برداری شده در مالت) بسیار محدود و محصور به نظر می‌رسد. هر فیلمی درباره انتبه بر اساس نحوه تصویرگری حمله سنجیده می‌شود و در اینجا این حمله به صورت بسیار پاره‌پاره نمایش داده شده و با صحنه‌ای از رقص مرتبط با دوست‌دختر یکی از سربازان قطع می‌شود. همانطور که دیگران نیز گفته‌اند، به عنوان یک استعاره، اگرچه می‌توانم ببینم کارگردان قصد چه چیزی را داشته، اما واقعاً کار نمی‌کند و صحنه را بی‌نظم می‌کند، بسیاری از صداها را خفه می‌کند و تأثیر عاطفی حمله و عواقب آن را کاهش می‌دهد. بسیاری از جنبه‌های این حمله نیز دقیق نیستند. ویلفرد و بریژیت در هنگام مرگ در کنار یکدیگر نبودند. یونی در حین حمله به اشتباه به عنوان تیر خورده نمایش داده می‌شود، در حالی که او بعداً در حین خروج و در حین سوار کردن گروگان‌ها به هواپیما مورد هدف قرار گرفت. یک تروریست به سمت یک سرباز با یک نارنجک در هر دست پیش می‌رود - این هرگز اتفاق نیفتاد. کماندوها در آخرین اتاق‌ها از نارنجک‌ها برای کشتن آخرین تروریست‌ها استفاده کردند. قتل دورا بلوخ توسط پلیس مخفی اوگاندا در انتهای عناوین به عنوان یک یادداشت ذکر می‌شود که نامناسب به نظر می‌رسد. تیراندازی به سه گروگان اسرائیلی به‌طور تصادفی در حین حمله تقریباً به طور کامل نادیده گرفته می‌شود. حذف این موارد و اختصاص زمان به صحنه‌های رقص بی‌مورد واقعاً نادرست به نظر می‌رسد. همانطور که دیگران گفته‌اند، به جای اشاره به جایزه‌ای که به کاپیتان فرانسوی و خدمه‌اش داده شد، هیچ اشاره‌ای به آن نمی‌شود. نمی‌توان از این حس رهایی پیدا کرد که هدف اصلی فیلم این بود که صدایی به موضوع فلسطین بدهد و در حالی که نشان دادن دیدگاه‌های مختلف خوب است، نادرست است که به یک موضوع این‌قدر زمان اختصاص داده شود و به بسیاری دیگر از مسائل مهم کمترین توجه نشود. این یک فرصت از دست رفته است و باید گفت که فیلم 1976 از هر نظر برتر است. **کمبود بینش، اما به خوبی ساخته شده است.**